τρία κυβάκια ζάχαρη

Ζάχαρη. Κι όταν λέμε ζάχαρη μιλάμε περί κορίτσι γλυκό και τραγανό∙ 

να κριτσανίζει στο δόντι και να λιώνει στη γλώσσα. 

Μιλάμε περί χειλάκια βύσσινο του κουταλιού, περί μάτια καραμέλες, 

περί κορμί ζαχαροκάλαμον.

Ζάχαρη. Κι όταν λέμε ζάχαρη μιλάμε περί άρρενος τινός- 

ερωτευμένου αλλά κατά τα λοιπά αξιοπρεπούς ανθρώπου. 

Που να έχει μάτια μόνο για να την κοιτάει, χέρια μόνο για να την αγγίζει 

και στόμα μόνο για να τη φιλάει και να του ανεβαίνει το ζάχαρο 150

και τα τριγλυκερίδια 800.

Ζάχαρη. Κι όταν λέμε ζάχαρη μιλάμε για έναν ήλιο αργίτικο πορτοκάλι 

να στάζει χυμούς στην λιγωμένη θάλασσα και να μη λέει να πάει 

για ύπνο (όπως κάνουν τα καλά παιδάκια).

ΥΓ. το στιγμιότυπον μπορεί να συνέβη πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια, 

μπορεί πρόπερσι, μπορεί να συμβεί και σε τρία τέρμινα. 

Δεν έχει σημασία όταν περί έρωτος ο λόγος…