ραστ

ραστ αμετροέπεια

για ψώνια  στους Λειψούς

τ’ απομεσήμερα

η απουσία θολώνει στο φως

κι ο λαβύρινθος

της καμένης καραμέλας

κρύβει την ηχώ

των αναστεναγμών

ο δρόμος με τις μέντες

\\ που η αψίδα

κλειδώνει στην ασάφεια

της αναμονής \\

καταλήγει στη σαύρα

της επικούρειας ανέμης

μείνε λίγο ακόμα στη ράχη \

αλλιώς \στη σχετικότητα

της ακινησίας μου\ θα βλέπω

το Στρατό των Ιώνων

 να χάνεται στη γαλαζωπή σκόνη