κι έτσι \ποτέ δε θα μαθευτεί τι έγινε \ το καλοκαίρι
στον κήπο με τις λεμονιές \\ τι ειρωνεία \\ όταν
το μελτέμι του δαίμονα \ χτυπούσε την ανεμόσκαλα
\στον κορμό της ηγουμένης μυγδαλιάς \κι η πεζούλα
έκρυβε \μόλις \τη γύμνια απ’ τις ριπές της αλμύρας
#
η ακίδα του διαβήτη εδώ
[ο Ήρωνας ακόμα
σχεδιάζει
ατμοκίνητα στην
Έφεσο \της λαγνείας
\στην Αλεξάνδρεια
\ κι αλλού....]
\ κι η μολυβένια μύτη εκεί κι εκεί\ να σχεδιάζει
το πιο αμβλυγώνιο τρίγωνο \στον πυθμένα \
με τα ναυάγια και τις αποικίες των φαγκριών *\
ας είναι
* η καρυδόπιτα -τη λένε και μελαχρινή-
περιχύνεται μόλις βγει απ’ το φούρνο με
χλιαρό σιρόπι∙ αλλά αυτός δεν είναι ένας
απαράβατος κανόνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου