Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Ο\12


μυρμήγκι κουβαλώ στην πλάτη
το βάρος του πρόωρου χειμώνα
\\πηδήξαμε μια εποχή
με τούτα και με κείνα.

έχεις ακούσει μυρμήγκι να ουρλιάζει ;
έτεινες κάποτε το αφτί
ανάμεσα στις δαγκάνες του
ν’ αφουγκραστείς τη ματαιότητα της γνώσης
ότι έτσι πρέπει να γίνουν τα πράγματα;

δε με νοιάζει ο θάνατος \ μα να πεθάνω προτιμώ σαν τζίτζικας.

αλλά υποσχέθηκα ζωή.
Κι οι υποσχέσεις που μούλιασαν  
στα υγρά των πνευμόνων
δε στεγνώνουν
παρά μόνο τη μέρα της συμπύκνωσης
το απομεσήμερο \ την ώρα της πήξης.

με λόγο τιμής,
δικός.

Δεν υπάρχουν σχόλια: