Ήταν χτες το αύριο

Χαριτίνη Ξύδη:

Στην πλατεία βράδιασε.

Δυο χέρια στην ερημική ακτή

έπαιρναν το λάμδα του ελάτου

μαζί τους στην ξενητιά.

Ακτή του ποιήματος για να χαράζει

το ρεμπέτικο στο αυλάκι το μαύρο.

Ερημιά πέτρες και ολόγυρα μια ρωγμή

στρωμμένη με άχυρα κι αστέρια.

Ποιος θα μου πει αν είναι αργά

για τις πλατείες τα οράματα

τα ποιήματα…

Φοβισμένα πρόσωπα με προσπερνούν

αφήνοντας πίσω στο βήμα τους

το βύθισμα της εποχής στα απόβλητα

ενός εργοστασίου.

Τι γύρευαν οι αλεπούδες στην αυλόπορτα…

Δέσανε το στιχάκι σε μια κλωστή και το 'συραν

ως το τέρμα του δρόμου.

___________________________________

Κώστας Κουκουζέλης:

σουτ. μη μιλάς τώρα. αφουγκράσου

το ξυπόλυτο μικρομέλλον των ανθρώπων

επαγγελματίες ταχυδακτυλουργοί ραβδίζουν

εξαφανίζοντας καρέκλες \ ψίχουλα χαρτοπόλεμος \

το τζελ στο πάτωμα της αυλαίας σηκώνει καπέλο

κι αποπλέει. ο θάνατος μυρίζει ήδη. μη μιλάς.

σεβάσου  τον πόνο.

-

άσε να κουρνιάσω στον κόρφο σου για λίγο.

είμαι χορδή που πάλλεται στη ριπή του ανέμου χρόνια.

άσε με σου λέω να παιχτώ στο πεντάγραμμο του σφυγμού\

στην αντίστιξη της ανάσας\ στο τρίξιμο της κλωστής

στο κουμπί του πουκαμίσου. άσε με να χαλαρώσω \

να σου δείξω \ δεν είμαι μόνο τόξο

-

άκου το μαύρο που σφυρίζει από μακριά.

έλα να βάψουμε το σταθμό κόκκινο

και πράσινο συντρόφισσα.

και κίτρινο γαμώ την τρέλα μου.

να δείξουμε στους ταξιδιώτες της επαύριον

πώς γεμίζει ο έρωτας

τη νύχτα ανάμεσα στ’ αστέρια χρώμα

και τη γη ανάμεσα στις ράγες

βότσαλα και κοράλλια.

___________________________________
Β. Τσιτσάνης: σφυρίζει η φάμπρικα 
___________________________________

"Τσε" - Κ.Κουκουζέλης 2005 - 70x100εκ. - λάδι σε καμβά