πάνε
χρόνια απ’ την τελευταία φορά στη Μαρτινίκα των σεισμών.
μετά
παραιτήθηκα απ’ το γύρο του κόσμου σε ν φεγγάρια
κι
αφοσιώθηκα στο τίποτα που εξαγνίζει τα όνειρα.
τώρα με το
ούζι κάτω απ’ την καμπαρτίνα \δια παν ενδεχόμενον\
στριφογυρνώ
δερβίσικα έως ότου γίνει ριγέ ο ορίζοντας
και μ’
ένα Νευτώνειο τρικ καταδύομαι στο άσπρο του πάγου.
στην
εξορία \περνάω χάντρες στο κομπολόι πέτρες και ξυλαράκια
που
βρίσκω εκεί που κάποτε ήταν ο δρόμος με τις μέντες\
σκαλίζω
τις γλάστρες που έφερα μαζί μου \και καμιά φορά
ανακατεύω
απλώς την τράπουλα μιας που ούτε πασιέντζες ξέρω να ρίχνω.
τα
αποδημητικά ξέρουν καλύτερα από μένα τι πάει να πει ταξίδι.
τρεις
σποράδες και το βουνό των κενταύρων ό,τι απέμεινε
σ’ ένα
κομμάτι χάρτη.
εν τω μεταξύ
στην άλλη άκρη της φιάλης
δεξιοί ψάλτες κάνουν επιδείξεις
υψηλής καλαθοπλεχτικής
και οργανώνεται bazaar
(αυτο)συγκέντρωσης πόρων
προς ανέγερσιν καταλύματος
για ΠΜΕΑΑ.
__________________________________________________
επιplay list:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου