στο Πέραμα τα φέρυ ακόμα
πηγαινοέρχονται
αλλά τα καΐκια δέσαν και σε
περιμένουν
\ άγρια κι αφρισμένη
έτσι σε συνήθισαν \
να φωτογραφίζεις τη ματαιότητά
τους
γυρνώντας μου την πλάτη. αψίκορη
αγάπη μου
-
μοναχός στη σκήτη μουρμουρίζω τον
αμανέ σου
\ προσευχόμενος τω αγνώστω θεώ \
εισπνέοντας ιώδιο
εκπνέοντας φάσεις
απ' την παράταση :
παράσταση γι’ αμέτρητους
πρωταγωνιστές
\γκεσταριλίκια του κερατά\ και
δυο κομπάρσους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου