Κοίταξέ την \ με προσοχή
Απόθεσε πάνω της μόνο τρυφερότητα
Τόσο εύθραυστη η ισορροπία της \
που
Ένα παίξιμο των βλεφάρων θα ‘ταν
μοιραίο
-
Στην αγκαλιά του καβαλιέρου
Περιστρεφόμενη \ χιλιοστά απ’ το
έδαφος
Οδηγεί εκείνη το χορό \αλίμονο\
Κι η μουσική την ακολουθεί:
πρωτάκουστο [σκάνδαλο !]
-
Με την πλάτη γυρισμένη στο μέλλον
Η ματιά απ’ τη γλύκα του τώρα ως
το σίγουρο πριν
Πισωπατεί με σταθερότητα προς το
άγνωστο
-
Ούτε εμπόδιο\ ούτε δύναμη
Τίποτα δε μπορεί να αναχαιτίσει τον
καλπασμό της
Εκτός\ ίσως\ από ένα παίξιμο των
βλεφάρων σου
12 σχόλια:
Μετρώντας μέρες ζει στο ''εδώ''.
Φέρνει μέσα της όσους ήχους απόμειναν μετά την δική του ''λεηλασία''.
Αφήνεται στην υπόσχεση της επιστροφής των λαφύρων.
Ένα tango. Aκούει τη μουσική. Θυμάται την εικόνα. Κάθε τι πιά, έρχεται κι ακουμπάει επάνω στο ''τότε''που έχει γεύση θάλασσας, ήχο κύματος, χάδι αέρα, εικόνα νησιού, και την κίνηση μιας φούξια μπουκαμβίλιας ερωτευμένης με τον ολόλευκο τοίχο πίσω από το κορμί και τα φύλλα της.
Το ''τότε'', έχει σχήμα ακρογιαλιάς και χρώμα μπλε. Από εκείνο το λαμπερό που κρεμούν στα μωρουδιακά ζιπούνια ως το λουλακί εκείνου του φτηνού χαρτιού που ντύναν παιδιά τα τετράδια.
Στη γλώσσα μια σταγόνα πλωμάρι.
Η καρέκλα κάτω της σε σκληρό ψαθί και το φόρεμα να παίρνει την κάψα από το σώμα.
Κύμα κι αέρας κι ένας τρελλός χορός.
Εύη Του,
έχω δηλώσει κατ’ επανάληψιν (μπορεί να γίνομαι και βαρετός)
ότι με συναρπάζουν οι δημιουργικές αναγνώσεις που χαράζουν
νοητικούς δρόμους προς τα εκεί που η αρχική σκέψη του (εκάστοτε) γράφοντος
μπορεί να μην είχε πάει …
…πολλώ δε μάλλον οι ποιητικές αποδόσεις αυτών των αναγνώσεων !
ευχαριστώ !
εγώ ευχαριστώ για την αφορμή (η οποία είναι πιο όμορφη από τη διαδρομή...)
Οι - πραγματικά πολύ ωραίοι - στίχοι, θα μπορούσαν να ήταν και σχόλιο σε κείνον τον πίνακά σου με το τάνγκο (όπου είχαν γραφτει πολλά σχόλια)
Σύντεχνε, ευχαριστώ !
και για να μην μπερδέψω τον τεχνοκριτικό του μέλλοντος αιώνος
να διευκρινίσω ότι οι στίχοι προηγήθηκαν της ζωγραφιάς κατά
3 χρόνια (και βάλε) περίπου.Κατ' αυτήν την έννοια θα μπορούσε να
πει κανείς ότι η ζωγραφιά ήταν σχόλιο στους στίχους
Καλησπέρες (έρχομαι να σε 'διαβάσω')
Γυρίζω τις φιγούρες μου στο μέλλον
στο tango που χορεύεται όπως θέλετε
ξεγράψτε με απ' τα Ηπειρώτικά σας
στο tango που εσείς δεν το αντέχετε.
Μένω μαζί της στο tango μου
να σώσω το βηματισμό που σώζεται
αφού ο καλπασμός της μου ανήκει
αφήστε τη λοιπόν, μην επιμένετε.
(Κωστή, με τέτοιες παρτενέρ,
είμαι στο "τσακ" να πέσω στα γόνατα. Τσακ knees...)
Χρησμέ,
εξαιρετική η διασκευή !!!
(πώς με νιώθεις όμως...!)
καλημέρα !
Είναι τόσο δελεαστικό το κόκκινο πανί της εύθραυστης ισορροπίας,
που όλα γύρω συνηγορούν στο να συμβεί το μοιραίο,
δοκιμάζοντας τον ελαφρώς υπερυψωμένο Χορό,
στην απώλεια της Ισορροπίας του..
ο Ανεμος ποτέ δεν αντιστάθηκε στις πιέτες του φορέματος χωρίς να τις σηκώσει...
Γιατί να αντισταθεί στα ... όμορφά σου Βλέφαρα?...
Κάκια,
εύθραυστη η ισορροπία , πλην σταθερή η φυγή
με την πλάτη προς το μέλλον…προς το άγνωστο
(ας πούμε κάτι σαν παράδοση στο ένστικτο…)
[το ‘μοιραίο’ προϋποθέτει και τους τρεις άξονες (x,y,z)
για να είναι και ωραίο… - άσχετο, αλλά όχι και τόσο…]
αυτόν τον μπαγάσα τον Άνεμο, είναι να τον ζηλεύει
κανείς ώρες ώρες…όταν περί φορεμάτων ο λόγος
;-)
http://youtu.be/85KwFI9kfFw
Με την πλάτη γυρισμένη στο μέλλον φροντίζει το παρόν που θα το δημιουργήσει...
Μαρία,
ίσως ο καλύτερος τρόπος να δημιουργήσεις
το μέλλον της επιθυμίας να είναι ακριβώς
αυτός: να Ζήσεις το παρόν...
καλημέρα !
Δεν είχα σκεφτεί αυτή τη χρονική διαφορά!!!!
Πράγματι ο πίνακας θα μπορούσε να είναι εικονογράφιση των στίχων.
Δημοσίευση σχολίου