η
τσουγκράνα επαναλαμβάνει
κατατονικά
φθινόπωρα
στον
αδιάφορο κόσμο τους:
άσ’ τους
στην ησυχία τους\ μωρό μου\
στις
καρυδιές της εξοχής έχει Απρίλη πάντα
[κι οι έξοχοι Απρίληδες έχουν
πάντα καρύδια]
[με πιάνεις ασφαλώς]
-
Απόψε
λέω ν’ αλλάξουμε ρόλους. Θα είμαι εγώ το άλογο κι εσύ ένα λιβάδι λεμονόχορτο.
Στην
αφέγγαρη νύχτα ο χάρτης δεν έχει
ορίζοντες. Η αύρα παρασέρνει τα σύρματα
και
-εν
τέλει- τα οξειδώνει έως αφανισμού. (παρένθεση: μπαγάσα Αναξίμανδρε \ σε σώζει
το ότι
ποτέ δεν έφτασε το άρωμά της ως την Αμφίπολη.
κλείνει η παρένθεση).
Με δίκυκλη πυξίδα θα
καλπάσω,
απ’ άκρη σ’ άκρη, και μ’ ένα χλιμίντρισμα -παράφορο- θα χιμήξω στον ωκεανό
των
επιγόνων σου\ακόμα στη θαλπωρή του πειρατή παππού σου βρίσκεστε κι εσύ κι εκεί-
νοι. Απαγγέλλοντας
ένα ένα τα ονόματα \κυματισμοί κιτρινοπράσινοι σε φέρνουν ενώπιον
του
τέλους \ επιτέλους\ και των θινών της Καλογριάς.
[υβριδικός\ καίω τα παράλογα μαζί με τα ξερά]
10 σχόλια:
Στην αφέγγαρη νύχτα ο χάρτης δεν έχει ορίζοντες....
Oύτε και στην νοτισμένα υποσχομενη μερα..εχει..αφου οσοι καινε τα παραλογα μαζι με τα ξερα δεν γουσταρουν την Ασφαλτο ζωη.
Χαρτογραφουν την πιο ασεληνη στιγμη το μονοπατι τους..και κρυβουν μεσα τους ολεςςς τις εξομοληγησεις των αστρων.
Καλημερα Καλε μου φιλε και Καλο Μήνα.!! :)
πάντα περιπατητές στους 'χωματόδρομους'
και χαμένοι στα 'μονοπάτια' θα είμαστε
-από επιλογή- Καλό μου Αερικό . Όχι;
Καλησπέρα !
Ό,τι δεν βλέπεις δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει (όπως το άρωμά της-το οποίο αν είχε φτάσει στην Αμφίπολη τώρα ο Αναξίμανδρος απλώς θα γνώριζε ότι τα 4 στοιχεία δεν ισορροπούν (?) ρωτάω)
υ.γ.:Πολύ όμορφο!
Α-κ-ρ-ι-β-ώ-ς !
...αυτό είχα στο μυαλό μου
[απαντώ ;-) ]
άψογη.-
υγ. ευχαριστώ!
άνεμοι κι αρώματα να δημιουργούν πάντα κύκλους μέσα στο ίδιο σύμπαν..
καλημέρα
Oπωσδήποτε δεν μπορώ να αντιληφθώ τι ακριβώς έχεις στο μυαλό σου. Οτι και να΄ναι όμως , το έχεις αποδώσει όμορφα.
Το ότι δεν καταλαβαίνω το νόημα ίσως κα΄νει και πιο ελκυστικούς τους στίχους.
Και πάντα , βεβαια, υπάρχει και η απόδοση νοημάτων που μας ταιριάζει.
Ωραίο.
ανώνυμε,
κύκλοι μέσα σ' ένα κυκλικό
σύμπαν: η αποθέωση της καμπύλης!
καλημέρα !
μα ναι Αλέξανδρε, ακριβώς αυτό.
δεν έχει σημασία τι γράφει ένας
για τον δυο - που διαβάζει.
πιο πολύ αξία έχει το τι διαβάζει
ο δύο μέσα σ' αυτά που έχει γράψει
ο ένας.
(χρόνια συμφωνούμε σ' αυτό)
ευχαριστώ !
καλό Σαββατοκύριακο !
ζώντας την εποχή της κωλοτούμπας .. η καμπύλη ναι αποθεώνεται... ο συνειρμός ήταν από το σχόλιο
καλημέρα
Ανώνυμε, θυμήσου μια μέρα
να σου περιγράψω επωνύμως
μερικές 'σπουδαίες' κωλοτούμπες
που είδα από κοντά.
ωραίον (αν και μελαγχολικό)
θέαμα !!!
Δημοσίευση σχολίου