(στιγμιότυπα απ’ τoν Γενάρη του ΄13)
Οι γραμμές των ημιτόνων
Η φυλλωσιά του γεροφοίνικα
Κι ο παλμός των σπονδύλων
στο μωσαϊκό ενσταντανέ
›
πίσω απ’ την κόκκινη πόρτα
υπάρχει μια γκρι
έπειτα άλλη μια κόκκινη
και τέλος \ 90ο δεξιά\
μια γαλάζια.
οι τοίχοι κίτρινοι \ η τύχη άδηλη
›
το προπολεμικό φουγάρο
τις νύχτες καπνίζει λευκές
αναμνήσεις του τίποτα
›
σε 163 βήματα \ 62 πόρτες
\και πόρτες πίσω απ’ τις πόρτες\
και ποιος ξέρει άραγε
πόσα παράθυρα
συνθέτουν πανοραμικά
την έλλειψη που εγγράφει
την κάτοψη του 4ου
ορόφου
›
ο Χιρόδης \ένας
υποχόνδριος ελέφαντας
με πριαπισμό
σε κόντρα ρόλο:
η προβοσκίδα του συντριβανίζει
απόλυ-τα και διακυ-μάνσεις
›
Στην 1η κάθετο της 13ης
λεωφόρου
είναι ένα μπαρ: το Santa S.
Εκείνο το βράδυ ο μπάρμαν
κέρασε σε σφηνοπότηρο
μια «γουλιά ημίσεως Α»
›
ο Όθων πριν 3-4 μήνες ήταν μια
θεωρία
Τώρα ξυπνάει και κοιμάται στα
ίδια χρώματα
κι εγώ λυπάμαι
που με ξεσκισμένα σπλάχνα
δεν μπορώ να τον λυπηθώ
›
φαντάσου έναν Κένταυρο
που για κεφάλι έχει σταυρό
κι απ’ την ουρά του κρέμεται
μια καμπάνα. Αυτό.
›
τον Σατανά με τα 23 πόδια
τον έκανα καλά με το ‘να χέρι.
όμως\ μη μασάς με τη διήγηση.
ούτε εγώ είμαι κάνας ήρωας
μήτε κι εκείνος
Σατανάς της προκοπής
›
first we
take the urine
then we
take the blood
›
πίσω απ’ τα κίτρινα κάγκελα
ο Σαλαμηττός
›
οι άνθρωποι και τ’ άλλα ζώα
[σκυλιά \ γατιά \ περιστέρια]
τα τροχοφόρα \ τα δέντρα \ οι
σημαίες
κινούνται τόσο τυχαία που εν τω
συνόλω
\\κι επί της ουσίας\\
ακινητούν.
[με την έννοια που ηρεμεί το νερό
σ’ ένα δοχείο παρά την ασταμάτητη
κινητικότητα των μορίων του]
›
στο διάδρομο και στο θάλαμο
μηρυκάζω τα αμάσητα
του πρότερου βίου*
*εξόν όσων είναι για φτύσιμο
›
η σημαία ιριδίζουσα κατά τον
κυματισμό
ανάμεσα στο γαλάζιο της πλήξης
στο πράσινο της ματαιότητας
και στο υπόλευκο του
κρεμοσάπουνου.
μόνο η πορτοκαλί ρίγα \στο ¼ του
ύψους της\
αμετάβλητη υπενθυμίζει πώς στη
Μώξηλαντ
δεν τίθεται \ ποτέ\ θέμα
υποστολής
›
στον Μισό Ερμή Θυμήσου:
ο ήλιος δεν δύει ποτέ.-
›
αδιανόητο \ τόσες ζωές
να εξαρτώνται από
τους τρόπους της Ινούς
›
