Τη
στιγμή που πέρασα
το χέρι
απ’ τη μέση σου
σε μια γειτονιά του σύμπαντος
μια μαύρη τρύπα γευμάτιζε
μια ντουζίνα ήλιους [μαζί με τους
πλανήτες]
ενώ σε κάποια άλλη
δυο νέα άστρα γεννιόντουσαν
Κοσμικές λεπτομέρειες που κανείς
δεν θυμάται
Ενώ…
δυο νέα άστρα γεννιόντουσαν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας ανήκει η δημιουργία όποια κι αν είναι αυτή εμείς θα ζούμε το θαύμα του σύμπαντος και θα το κυοφορούμε
πολλά φιλία
Όταν ξημερώσει αύριο, αυτά που θα ζήσουν ανέπαφα θα είναι οι σιωπές και ο αλγηνός νόστος, ανίκανος στην αποδημία του να πλήξει την καρδιά των πραγμάτων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως μετά, να μας προλάβει ένας μουντός καιρός, ξημερώνοντας η νύχτα με τους χίλιους ήλιους κι εμείς θα μοιάζουμε τόσο ζωντανοί, επιζήσαντες από ένα χορό και δυο καλές στιγμές.
Ενώ.............
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ φωτογράφιΖα για αιώνες μνήμης
το δευτερόλεπτο
που τα δαχτυλίδια του κρό-ΝΟΥ μου
τύλιγαν τη μέση σου.............
{Έχω να σου κάνω μία πρόταση....}
;-))))
Ελένη, συμφωνώ…
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει μικρότερη σημασία η πραγματική υπόσταση του σύμπαντος
σε σχέση με το σύμπαν που κυοφορούν και γεννούν οι αισθήσεις
και διαπραγματεύονται τα συναισθήματά μας.
φιλια
Εύη Του,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ ευχαριστώ , ακόμα μια φορά, για την ποιητική διάθεση
στον τρόπο σου. Αναρωτιέμαι -πιάνοντας
το νήμα από κει που το αφήνεις- αν μία στιγμή που
τη ζουν δύο άνθρωποι διπλασιάζεται ή όχι…
Κάκια,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφει ένας , του οποίου μου διαφεύγει το όνομα:
«πάνω απ’ τα κεραμίδια της πόλης
το βλέμμα σου στο αρχαίο μνημείο
το δικό μου σ’ αρχαίες μνήμες
στα μάτια σου»
{δεκταί μόνο σοβαραί προτάσεις}
υγ. α, ναι. Και ανήθικαι ! :Ρ
θεωρώ πως μέσα σε πρόσφορο έδαφος πολλαπλασιάζονται..είτε σαν ανάμνηση, είτε σαν λαχτάρα για τις επόμενες..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβαζα το ποίημα και αναρωτιόμουνα και μετά σκέφτηκα...ο Κώστας είναι Φυσικός, εμπιστέψου τον. Για να τα λέει έτσι, έτσι θα έιναι. Ξερει καλύτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνυχτα!!!
Περήφανη ,
ΑπάντησηΔιαγραφήτην πάτησες ! :-)))
οι πιθανότητες να είναι όπως τα λέω
στα θέματα φυσικής είναι 50%...
αλλά, στην εξιχνίαση στιγμιαίων εγκλημάτων
(όπως ορίζεται η στιγμή μετά από
την πάροδο ενός τουλάχιστον αιώνα)
συνήθως πέφτω μέσα. Πολλώ δε μάλλον
αν είμαι εγώ ο ύποπτος κι ο ένοχος...
Την Καλησπέρα μου !