ερχόταν
απ’ την άλλη άκρη του δρόμου
κι όπως
είχα καθίσει στο έξω έξω τραπέζι
μπορούσα
να τη βλέπω όλη την ώρα
που
πύκνωνε το παρόν μου ερχόμενη
αλλά και
\ όταν πια έστριψε στη γωνία \
όλη την
ώρα που αραίωνε η ατμόσφαιρα
\καθώς
απομακρυνόταν \
και
μπορούσα επιτέλους να ανασάνω ξανά
2 σχόλια:
αχ. ακριβώς έτσι.
τι πυρετός τι ζάλη! βαράτε με κι ας κλαίω βέβαια αλλά βασανάκι.
ε, ναι Σάμερ...
χωρίς πυρετό και ζάλη
θα ήταν άλλη μια τυπική (μακριά από μας)
διαδικασία διεκπεραίωσης...
Δημοσίευση σχολίου