νετρίνο

άσε τα δάχτυλά μου \μια φορά έστω\

περνώντας  μέσα απ’ τα μαλλιά σου

να γράψουν ίχνη απ’ τα καλοκαίρια

που αφήσαμε ασκόπως \ να κυλήσουν \

τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι

άσε τους αλήτες που μας σημαδεύουν

\από μιας Αρχής \ να τρυγήσουν

στην πλάτη μου \ στο στήθος σου\

και να χαθούν \ τρεκλίζοντας  \ στο

έμπυρο άπειρο…

άσε τις ντροπές \στο ντουλάπι \

δίπλα στον απορροφητήρα \ κι έλα\

στο τραπέζι να γευματίσουμε \

ανάμεσα σε γόπες και τόνους

[σουπιά, ε σουπιά]