…νομίζεις
τα χέρια
που σ’ αγγίζουνε τα βράδια
είναι
εκείνου;
Τα χέρια
που σε χαϊδεύουν \σε πασπατεύουν
σε σφίγγουν
δυνατά \ως τον πόνο\
σε μπατσίζουν
και σε γαργαλούν
[δεν γαργαλιέσαι είπες; καλά…]
που \γλιστρώντας
στον ιδρώτα \
σε διασχίζουν
απ’ άκρη σ’ άκρη
σε χουφτώνουν\
σε γραπώνουν\ σε γρατζουνάν
που σε
μισούν στο Ζ
και σ’
αγαπούν στο Θ
είναι
εκείνου;
Κουτό…
δε θα άφηνα
κάτι τέτοιο να συμβεί
Κόστισε
κάτι παραπάνω
-ο διάβολος
διαπραγματεύεται σκληρά-
όμως πάνω
στην τρέλα μου
\μα να
σ’ αγγίξει άλλος;\
δε λογάριασα
τίποτα:
Τα χέρια αυτά είναι δικά μου
Πρόσεξε !
όχι οι άκρες των δαχτύλων
ούτε μόνο η επιδερμίδα
ούτε το στρώμα σκόνης
που επικάθεται πάνω τους
Κατάλαβέ
το
πάει
καιρός
που δεν
παριστάνω τον ποιητή
κι αυτά θα
αρκούσαν.
Μα όχι .Όχι
πια.
Αυτά τα
χέρια
από καρπό
και κάτω
είναι
δικά μου.
Ιούνιος 8002, απόγευμα \ ώρα Γκρίνουιτς
25 σχόλια:
Τελικά πόσο αβάσταχτη μπορεί να γίνει η εικονική ελαφρότητα της αθωότητας, όταν προκαλώντας την ερωτική ποίηση, από μη ποιητές, ουσιαστικά τους οδηγεί τυφλούς να καταθέσουν όση ψυχή, όσο κορμί, προκειμένου η ίδια να δεχτεί το βάρος τους πάνω της.Ζωική ολοκλήρωση, μέσα από κτητικότητα συνυφασμένη με την τρέλα του απόλυτου έρωτα, που όσο πιο απόλυτος είναι,τόσο πιο γήινη γίνεται η ζωή, ίσως και τόσο πιο πραγματική.
Τελικά ποιο είναι το θύμα;
Ιούνιος 8102
εκατό χρόνια πριν λέξεις σ ιστοσελίδα,
πληκτρολογημένες από λαθραία δάκτυλα, διαλεύκαναν την ταυτότητα των αγγιγμάτων.
αλλά και τώρα ακόμη, απορίες πλανιούνται στο αέρα σαν τα φώτα σβήσουν.
καλό βραδάκι Κωνσταντίνε.
άμα τα χέρια είναι δικά σου, τόσο το καλύτερο, χι χι, το πονηρό summertime blues και μια ουρά διαβόλου.
όμως Εύη Του,
δεν είναι μόνο εικονική η ελαφρότητα
(μήτε της αθωότητας μηδέ της ενοχής).
Είναι συνειδητή επιλογή πορείας κόντρα
στη σοβαροφάνεια, τη δηθενιά , και
[είμαι σίγουρος ότι δε θα παρεξηγήσεις
τον όρο και θα τον εκλάβεις με τη
φιλοσοφική σοβαρότητα που τον καταθέτω]
την αέναη κλαψομουνίαση, εκείνων
που μας ζαλίζουν τον έρωτα με τις
βαθυστόχαστες ρηχότητές τους και τις
ανέραστες πομφόλυγες του λόγου τους.
…ο αστυνόμος Μπέκας, έστριψε το μουστάκι του
κι εξέφρασε ακριβώς την ίδια απορία:
Τελικά ποιο είναι το θύμα;
(μάλλον αυτό που ήταν κι Αρχικά…)
;-)
Σάμερ,
όπως κι εκείνος ο παλιός προπονητής (ο φιλόσοφος Βασίλης Δανιήλ)
είσαι 100 (!) χρόνια μπροστά…
…η εξέλιξη που επεφύλασσες στο στόρι μοιάζει με την κατάληξη
του γνωστού ανεκδότου : «αυτή η αμφιβολία θα με φάει»…:))))
αν τα χέρια είναι δικά μου, τόσο το καλύτερο για μένα…
αφού το 8102 θα είμαι μόλις 6133 χρονών…
(θα έχουν πιάσει -στο πολλαπλάσιο- οι ευχές των φίλων μου,
να τα χιλιάσω, κάθε χρόνο στα γενέθλιά μου)
καλημέρα !
Mακάρι να μπορούσα να έκανα αναλύσεις σαν της Evi Sou. Με κά΄λυψε
Να πω μόνο πως μας άφησες πίσω, 6000 χρόνια παρά δυο μέρες
Άντε τώρα να προλάβουμε!
Σύντεχνε,
ευτυχώς που δεν έκανες ανάλυση σαν της Εύης Του,
καθόσον θα έπρεπε να στύψω το μυαλό μου
(το οποίο δεν είναι για πολλά πολλά, ως γνωστόν)
για να απαντήσω…
αρκετά με μπέρδεψες με τα 5999 χρόνια + 363 μέρες…
σε κάθε περίπτωση όμως προλαβαίνουμε, μέχρι ο
Ήλιος να γίνει κόκκινος γίγαντας κι εμείς φλαμπέ,
πάντα να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε…
καλημέρες !!!
υγ. μην κατεβάσεις την ανάρτηση πριν τοποθετηθώ.
Solomantzare, το σχόλιό σου θα το δεχτώ σα φυλο-φρόνηση.
Κάνοντας λοιπόν μια χειρουργική συρραφή με την προηγούμενη ανάρτηση του Κώστα θα πω ότι μόνο η Εύα θα μπορούσε να κρατήσει με επιδεξιότητα το μήλο της σαγήνης, συνδυάζοντάς το με το τεχνικά αθώο βλέμμα...(κι ας μην είναι ηθελημένα ίσως ορατό εδώ)
Τιμή στους άντρες λοιπόν, για την ευθύτητα της σκέψης τους..
αθώο μου...:)
πόσο αθώο μπορεί να είναι ένα πονηρό μυαλό;
καλη συνεχεια αγαπημενε μου φιλε..
εσύ η Εύη...,
το πονηρό μυαλό μπορεί να είναι αθώο. Γιατί όχι;
Ακόμα και το κουτοπόνηρο. Απλώς αυτό, το τελευταίο,
δεν μας αφορά...ως βαρετό (όχι ως ένοχο)
;-)
καλησπέρα :-)
Οι ακρωτηριασμοί στον Ερωτα φέρουν το ιδίωμα του διχαλωτού ερπετού:
Κάθε κομμάτι που κόβεται,
αυτόνομο κινείται προς την Πηγή της Αναζωογόνησής του
για να ρουφήξει Ψυχή μες στο Σώμα του...
Και ρουφά με στόμα,
κάθε πόρο του δέρματος,
απ'όπου και ξεπηδούν αργά τις νύχτες
τα φωνήεντα κάποιον ποιημάτων
που δηλώνουν άγρια κτητικότητα!....
;-)
Κάκια,
η πρόκληση στο φαντασιωσικό* , να αναδυθεί
καταλαμβάνοντας ζωτικό χώρο από την κυρίως ειπείν
πραγματικότητα, είναι πάγια ακόμα και υπό
κανονικές συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης…
…πολλώ δε μάλλον…….
* στο φαντασιωσικό του έτερου, αφού το δικό
έτσι κι αλλιώς…..
__________________________
εμ, άγρια η κτητικότητα όταν περί έρωτος ο λόγος…
αν ήταν ήμερη θα ομιλούσαμε περί πολιτιστικών ανταλλαγών
και πολιτισμένων διευθετήσεων διαφορών
κατά τη διάρκεια απογευματινού τέιου…
;-)
Η αλήθεια είναι πως με τρομάζεις...
Μ,
ως επιστήμονας, ανέτρεξα στην ετυμολογία...
έβγαλα συμπέρασμα; χμμμ...μπορεί και ναι μπορεί και όχι...*
τρομάζω (ρήμα)
1.(αμετάβατο) καταλαμβάνομαι από τρόμο,
2.(μεταβατικό) προκαλώ τρόμο σε κάποιον,
3.(+ να) δυσκολεύομαι, κάνω μεγάλη προσπάθεια για να πετύχω κάτι
οπότε κοιτάζουμε για τον τρόμο...
τρόμος (ουσιαστικό)
1.πολύ ισχυρός φόβος
2.αυτός ή αυτό που προκαλεί ισχυρό φόβο, που τρομοκρατεί
3.(ιατρική) το να τρέμει κάποιος από ψυχοσωματική ένταση
γρήγορη και σύντομη παλμική κίνηση του σώματος ή των άκρων
*με τον κατάλληλο συνδυασμό...ίσως
καλησπέρες !
υγ. εσύ καταπιάνεσαι με το χωροχρόνο, εγώ σε τρομάζω;
;-)
ξέρεις τι μου στερεί;;; την ελευθερία! μου τη δίνει όμως ο σαρκασμός που το χαρακτηρίζει αυτό το "κείμενο"
καλησπέρα, Κώστα
όμως Ανώνυμε,
τι ελευθερία θα ήταν αν δεν είχε(ς)
την ελευθερία να την εκχωρήσει(ς);
(αν κι εφόσον "αμοιβαία τα αισθήματα" κτλ...)
καλησπέρα !
Εγώ είμαι στο 1 και στο 2 αντίστοιχα. Τους συνδυασμούς που κάνει το μυαλό σου ελπίζω να μην έχεις την απαίτηση να τους καταλάβω...
υ.γ.: πανέμορφο ωστόσο. Μου άρεσε ίσως όσο και ο ποταμός :-)
Μ,
προφανώς και δεν έκανα αυτόν τον συνδυασμό.....
υγ. ευχαριστώ μεν,
αλλά τι να καταλάβω δε;
πως σου άρεσε που σε τρόμαξα;
...:-)
...ότι το βρήκα τρομακτικά ωραίο?
Τα στατιστικά μου λένε πως ... ΕκΠολιτίστηκε ο Κόσμος και ο Άνθρωπος μέσα από τις Άγριες Υπαγορεύσεις της Τάξης κι Ασφάλειας!....
"Πολιτισμένος ο Κόσμος...
οταν ο ΈΡΩΤΑΣ ζητά θηρία να παλεύουν για ένα κομμάτι ΦΙΛΙ,
για ένα κόκκαλο από το ΣΩΜΑ που τρέμει,
για μία μερίδα ΑΛΗΘΕΙΑΣ που πονά καθώς ξεσκίζεται στα δόντια της Άγριας Πείνας της Ψυχής μας....
Πολιτισμένος ο Κόσμος... γαμώτο..........."
Ευτυχώς που μας έμειναν τα Ποιήματα,
για να ερωτευόμαστε με Άγριες κτητικότητες και Ακρωτηριασμούς που αποκαθίστανται ως το Πρωί!...
;-))))
Μ,
ωραία...με έκανες και κοκκίνισα (Αεκτζής άνθρωπος)...
(δεν έχει υγ. για να μάθεις...:-))
Κάκια,
συνυπογράφω με μια αλλαγή συμφώνου
«άγριες Απαγορεύσεις της τάξης των πραγμάτων»
…
αλλά
ενίσταμαι σε ό,τι με αφορά στην τελευταία σου παράγραφο:
πάει καιρός που δεν παριστάνω τον ποιητή
οπότε θα μου αρκούσαν τα ποιήματα…
αντιθέτως διεκδικώ (με τας πενιχράς μου…)
έρωτες με κτητικότητες (άγριες ή ήμερες - σαν χόρτα ακούγεται αυτό- δεν έχει σημασία για μένα)
κι αν χρειαστεί κι ‘ακρωτηριασμούς’
αδιαφορώντας για την αποκατάσταση
;-)
Κι Εγώ αποποιήθηκα το ρόλο {ευτυχώς!.... νομίζω πως είναι οι σύγχρονοι Μαγοι και η τιμωρία τους ειναι η ...Πυρά!....}
...οπότε, ΝΑΙ, γεμίζω το πιάτο μου με χόρτα ημέρας, και φυσικά κατά προτίμηση πολύ Άγριας σοδειάς!....
Στα ρσενικά βοτάνια αυτή η Αγριάδα ακόμη υπάρχει ... μπόλικη!!!!
Δόξα τω Θεώ!...
;-ΡΡΡΡ
Φιλί.......
η τιμωρία τους, Κάκια, είναι το προσπέρασμα
από το (ανύπαρκτο) αναγνωστικό κοινό (τους)…
αυτή είναι η Πυρά της κόλασής τους…
…έχουν , βλέπεις, «ανάγει» την ποίηση σε δόλωμα
(είμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι με αντιλαμβάνεσαι)
και πολλοί απ’ αυτούς το έχουν δαγκώσει μόνοι τους…
…άσε τους στο μικρόκοσμό τους και στις αλλαξολινκιές…
…όσο αυτοί νομίζουν πως η ποίηση είναι υπόθεση
που κλείνεται σε 4 τοίχους…
…εμείς ας βγούμε να μαζέψουμε αγριόχορτα…
;-)
"Κόστισε κάτι παραπάνω
-ο διάβολος διαπραγματεύεται σκληρά-
όμως πάνω στην τρέλα μου
\μα να σ’ αγγίξει άλλος;\
δε λογάριασα τίποτα:"
μαγικό σε κυκλώνω
έρωτα απλώνεις μες στη νύχτα
άγρια δίχτυα
Όνειρο
κόκκινο
ακριβό
σε τυλίγει
ρίγη
στη σιγή
Μαγικό
φυλακτό
ξωτικό
στη σελήνη
δίνει
τη στιγμή...
Την Καλησπέρα μου.
χαίρομαι που σου άρεσε Αόρατη !
ελπίζω να είναι κάπως ευρύς ο κύκλος (σχετική κλειστοφοβία γαρ :))
σ' ευχαριστώ για το (ωραίο) μοίρασμα !
όμορφο βράδυ να έχεις !
Δημοσίευση σχολίου