πολύπτυχο μεν - άτιτλο δε

1^η πτυχή: λίγα λόγια για το έργο:

ακόμα μία φορά οι δύττες θα ξεγελούσαν το γλάρο που -χρόνια τώρα- στην αντανάκλαση οσμιζόταν τη βαθύτερη επιθυμία του. θα. αλλά δεν. σ’ ετούτη την αποστροφή του λόγου επιστρατεύτηκε η αριθμητική, η σαρκαστική γοητεία που κρύβουν οι απόλυτοι αριθμοί όσες φορές κι αν προσθέσεις ή αφαιρέσεις. πριν, πριν τον Πυθαγόρα, όλα ήταν ανοιχτά και μαζί κι εκείνη η παραίσθηση της γνώσης του αλφάβητου. μετά όμως έρχεται η μέρα που καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι ακριβώς αναλφάβητος, αλλά οι φακοί σου (ελλείψει αλκοόλ ίσως;)* συνωμότησαν, με τη σιωπηλή συναίνεσή σου, ώστε τα φαινόμενα να δημιουργήσουν έναν κόσμο εξαντλητικών, και γι αυτό πειστικών, συμπτώσεων. (άσχετη παρένθεση: απ’ όλες τις συμπτώσεις η πιο επικίνδυνη είναι η συνδοτική, γι’ αυτό και καταργήθηκε).

πρώτα σήκωσε τους ώμους. «Ιωνάθαν χάσαμε» παραδέχτηκε. μετά σήκωσε τα μανίκια και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα -που τον περίμεναν στοίβες πιάτων- προς εξόφλησιν του οικείου χρέους. πρώτη φορά έκανε λάντζα χωρίς να σφυρίζει. τα χέρια στις σαπουνάδες και το βλέμμα από το φινιστρίνι να ψάχνει στον ορίζοντα το Καρπενήσι.

*«η πραγματικότητα είναι μια παραίσθηση που οφείλεται στην έλλειψη αλκοόλ» (Ο.Ουάιλντ) 

_____________________________________________ 

2^η πτυχή:

πράξη πρώτη

πράξη δεύτερη :  ΚΛΙΚ

πράξη τρίτη:

ένας ανεπαίσθητος σεισμός αποκατέστησε την τάξη 

_____________________________________________ 

3^η πτυχή:

παραπομπή (κλικ)