Εσύ,
στον Σαρωνικό
μ΄ ένα στεφάνι ελιάς
για την αντηλιά
εγώ,
στην πλάτη του βουνού
μάχομαι φεγγάρια
με κληματόφυλλα
(φωτογραφία της Μ)
___________________________________________________
υγ. επειδή(ς)
μπορεί να μην έγινα σαφής \ συμβαίνει καμιά φορά…
Λοιπόν. Σε ένα σώμα υπήρξαμε. Ok, εσύ προφανώς στο κεφάλι κι εγώ
στον μηρό (έτι προφανέστερα) και στην πέριξ περιοχή, αν μ’ εννοείς… Δεδομένης
δε της αέναης επανάληψης του συμβολισμού
ως τέτοιου, η συνύπαρξή μας ανανεώνεται διαρκώς
– αν κάνουμε την όχι και τόσο αυθαίρετη παραδοχή περί της άχρονης εσάνς
που αναδύουν τα θεϊκά πράγματα εν γένει (τώρα που είπα γένει … λες να ξυριστώ;
)…
Έλεγα λοιπόν, πριν με διακόψω με
τρίχες, ότι σε ένα σώμα υπήρξαμε κι υπάρχουμε και θα υπάρχουμε για όσο (γενικώς
ουδέν οίδα, πόσο μάλλον αυτό…). Αλλά το ζήτημα, το φλέγον ζήτημα θα έλεγα και
δώσε βάση, είναι οι γιαλαντζί ντολμάδες…Μην το γελάς. Στην Ασία εκτός των άλλων
ξέρουν να κρατούν καλά κρυμμένα όσα έτσι (ας πούμε) πρέπει.
σημείωση.θα
μπορούσα απλώς να γράψω «σε θέλω»… αλλά δε θα είχε ιδιαίτερο λογοτεχνικό ενδιαφέρον
αφενός και αφετέρου μπορεί να με ρωτούσες : «τι εννοείς;» οπότε θα έπρεπε να το
πιάσω απ’ την αρχή έτσι κι αλλιώς.
9 σχόλια:
Να ξυπνάς και ν΄ανοίγεις τα παράθυρα με χέρια διπλά και ν' αντικρίζεις θάλασσα στη μέση της Αθήνας' γιατί το λάδι μόνο του σε πνίγει στο λαιμό και το ξύδι χωρίς τη συντροφιά του καίει τη γλώσσα και τα λόγια (αν μ' εννοείς..) κι ο γιαλαντζί ντολμάς θέλει μπόλικο κρεμμύδι, να κλαιν τα μάτια στο καθάρισμα για να γλυκάνει ο ουρανίσκος με τα κρυμμένα μετά (έχε το νου στο δυόσμο, μοσχομυρίζουν οι σκέψεις..)
υ.γ. υπάρχουν φορές που δεν χρειάζονται πολλές λέξεις, άλλες πάλι...
Θα έκανα ολόκληρο ταξίδι μόνο και μόνο για τους Μηρούς του.
Γιατί ό,τι κι αν λέει η Αθηνά
Ο Διόνυσος κάνει πάντα τα καλύτερα γλέντια.
Υ.γ.: Τα ανατολίτικα φαγητά μου πέφτουν βαριά.
Η Μεσογειακή Δίαιτα (με το απλό λαδόξυδο) προφυλάσσει από στομαχικές διαταραχές. Και εξάλλου κοίτα τι όμορφα που είναι όλα όταν λούζονται στο φως. Δεν χρειάζονται μυστικά, ούτε ταξίδια μακρινά.
Καμιά φορά, από την Αθήνα στον Διόνυσο, ταξίδι ολόκληρο.
Με ένα κλαδί ελιάς
για αντηλιά....κι εσύ να μάχεσαι τα φεγγάρια
φιλί
Εύη,
ο γιαλαντζί ντολμάς είμαι πολύ σοβαρή υπόθεση για να
την αφήσουμε στα χέρια των επαγγελματιών εμπόρων
μεθαδόνης…
υγ. φλυάρισα στο κείμενο ε;
να ‘ναι σούρουπο λέει Μ, και στον ομφαλό της Γης (και του Διός , ίσως)
η Αθηνά κι ο Διόνυσος να έχουν δώσει μυστικό ραντεβού στο εξοχικό
του αδελφού Φοίβου. Στο βάθος να χρυσίζει η Ιτέα…
έχει σημασία να είναι σούρουπο. το φως, ο ορθολογισμός, η σοφία να χάνουν
έδαφος (με εκρηκτικό τόπο) και προϊούσης της νύχτας να το κερδίζουν
το ημίφως, το ένστικτο , το ασυνείδητο κι οι επιθυμίες του.
γιατί όσο καλά γλέντια κι αν κάνει ο Διόνυσος, η μυστική του επιθυμία
είναι το «λύσιμο» των γόρδιων επιφυλάξεων της Αθηνάς…
υγ. κι απ’ τον Διόνυσο στην Αθήνα ούτε ένα τσιγάρο δρόμος… (αν δεν καπνίζεις…)
Σκιαμαχίες, Ελένη,
σε κάτι νύχτες πού άντε να βάλεις σε τάξη
τα πρέπει και τα θέλω…
(εδώ μέρα είναι και δεν βρίσκουμε την άκρη… )
καλά το λες... όταν όλα είναι ορατά για τα μάτια χάνεται η σαγήνη... αν ήταν έτσι οι γιαλαντζί θα ήταν φύλλα απ τη μια και ρύζι απ την αλλη
υπέροχα λόγια...
χαίρομαι που σου αρέσουν Ελένη,
σ' ευχαριστώ που το εξέφρασες !
Δημοσίευση σχολίου