η πέτρα γκελάρει
στο νερό
περνά ξυστά
κάτω απ’ τη γέφυρα
φτάνει \απ’
τη Σπηλιά των γεγονότων \
στη χώρα
των οστρακόδερμων ανδρών
τα
θαλασσοπούλια τινάζουν τα φτερά
κι η
αύρα προωθεί το ραβασάκι
\που ίπταται
ως τη κάμαρά σου
μέσα απ’
τον παράλιο πευκώνα \
~
ν’
αφήσεις ξεκλείδωτο το σπίτι
με νερό
στο ψυγείο και γλυκό στο βάζο
για τους
άστεγους της ηδονής
και μη
σκουπίσεις την αυλή :
να
αφήσουμε ίχνη καθώς θα φεύγουμε.
ως
εραστές. όχι σαν κυνηγημένοι. 
6 σχόλια:
Δυστυχώς οι εραστές ήταν πάντα κυνηγημένοι. Ακόμα και τον έρωτα θελουμε να τον βάλουμε σε καλούπι. Κι ας εξυμνούμε την αγάπη κατα τα αλλα. Οτιδήποτε δεν ειναι όπως το φανταζόμαστε, το αρνούμαστε.
Οι δυο τελευταίες στροφές
με σπρώξαν σε σκέψεις....
φιλί
Μ,
εξαρτάται αν σε εξιτάρει περισσότερο
το κυνήγι (ως θήραμα ή ως κυνηγό) ή
ο έρωτας καθαυτός - εκτός αν τα ταυτίζεις...
Πάντως όσο κι αν το θέλουμε
ο έρωτας σε καλούπι δεν μπαίνει,
κι αν μπει τότε (παναπει) δεν
ήταν έρωτας.
τροφή για σκέψη (δική μου κυρίως):
μήπως όλα είναι όπως τα φανταζόμαστε;
καλλισπέρες !
ναι Ελένη,
αλλά τι σκέψεις;...
ή μήπως να "αυθαιρετήσω" ;
φιλιά
Μάλλον τα ταυτιζω.
Πραγματικά ελπίζω να εχεις δίκιο. Γιατί φαντασου τα πραγματα να μην ειναι όπως τα φανταζόμαστε...
Όντως είστε τροφή για σκέψη αγαπητέ κύριε
Καλό σας βράδυ!
Αγαπητή κυρία,
μπορεί να ακουστεί πεζό (αλλά ως γνωστόν, δεν είμαι ποιητής),
γενικώς μιλώντας και με την άνεση της εσχατιάς της μπλογκόσφαιρας,
αλλά λέω πως από τροφή για σκέψη
προτιμώ να είμαι σκέτη τροφή...
(και όχι, δεν είναι οικολογική ανησυχία αυτή)
όμορφο βράδυ επίσης !
:)
Δημοσίευση σχολίου