Σκίστηκα
στα δύο
η καρδιά
από τη μία
\δεν την
αγγίζω\
Εκείνη ξέρει
πώς να χτυπάει
-
Ο ρέστος
από την άλλη
το
μυαλό, τα χέρια, τα πόδια
ένα κορμί που για άλλα ήταν
κι άλλου
χαράζει ρότες (μέχρι…
-
……………………………….
……………………………….
……………………………….)
-
Εσύ μου
το υπέβαλες. Δεν το κατάλαβες.
Ναι! Εσύ
με το υπέροχο χαμόγελο
και το
βαθύ βλέμμα
(υγ. δεν ξέρεις γιατί. Αλλά σ΄ευχαριστώ!)
10 σχόλια:
Αυτός ο αιώνιος δυισμός της ζωής ...ανάμεσα στο σώμα και το πνεύμα, ανάμεσα στο θέλω και το μπορώ. Η ζωή μας πάντα κάπου εκεί ανάμεσα :-)
Χωρίζουν οι νευροφυσιολόγοι το νευρικό σύστημα σε Σωματικό και Αυτόνομο.
Το Σωματικό είναι εκείνο που λειτουργεί εκούσια με τη συνειδητή συμμετοχή του νου. Ελέγχει τις κινήσεις των άκρων, του κορμιού κτλ. Αυτό μπορείς να το κουλαντρίσεις και να το χειριστείς ανάλογα με τα πρέπει και τα θέλω σου. Εδώ μπορείς να κάνεις ή να μην κάνεις πράγματα, να πάρεις ή να αλλάξεις στάσεις κι αποφάσεις και ρότες. Μέχρι … (που λέει και το σονέτο)
Το Αυτόνομο είναι εκείνο που ελέγχει λειτουργίες χωρίς τη συνειδητή συμμετοχή του νου με σημαντικότερη και εμβληματική και συμβολική περίπτωση την καρδιά. Αυτό μην προσπαθήσεις να το χειριστείς. Δεν μπορείς. Γνωρίζει καλύτερα από εσένα τα πρέπει και τα θέλω του (σου) και δεν σηκώνει και πολλά πολλά .
με μια κουβέντα : καμιά φορά μπορεί το μυαλό (το συνειδητό μέρος του) να αυτονομηθεί αγνοώντας τα πρέπει και τα θέλω της καρδιάς. Μέχρι… :-)
Paul MacLean για τη λειτουργία του εγκεφάλου:
Είναι φορές που τα χαμηλότερα στρώματα (πχ μεταιχμιακό σύστημα που καθορίζει τα συναισθήματα) επιβάλλονται στα ανώτερα στρώματα (πχ νεοφλοιό, υψηλότερες νοητικές λειτουργίες)..
ΥΓ Ας είναι καλά οι Τρελοί κι οι Ποιητές που δίνουν λόγω στις Εξαιρέσεις, να μην χάνει το νόημά της η Επιστήμη στις επαναλήψεις!
:))
Ναι, ίσως να έχεις δίκιο. Σκέφτομαι όμως πως ο διαχωρισμός αυτός μάλλον γίνεται χάριν της γνώσης. Δυστυχώς τα πράγματα στη ζωή δεν είναι πάντα τόσο ξεκάθαρα. Τι προστάζει η καρδιά, τι το σώμα; Και είμαστε σίγουροι πως οι προσταγές δεν είναι πάντα αντικρουόμενες; Θες και δεν θες να φας την σοκολάτα. Γιατί τελικά την τρως ή δεν την τρως;(την σοκολάτα, ε;)
Κάκια μου,
ως τρελός (και όχι φυσικά ως ποιητής :-) ) δεν έχω παρά να συμφωνήσω
με τον Mc Lean και μαζί σου. Αντιστρέφοντάς τον (τι τρελός θα ήμουν αλλιώς; )
Στη δική μας επικράτεια (υμών των ποιητών και ημών των τρελών)
καμιά φορά τα «ανώτερα» στρώματα κάνουν ένα μικρό αποσχιστικό
κίνημα / πραξικόπημα και παίρνουν τα ηνία, που γενικώς τα έχουμε παραδομένα
στα «κατώτερα».
Τα ηνία σε όλη την ύπαρξη; Οοοοχι...
Υπάρχει ένα μικρό χωριό στο ύψος του στήθους
που αντιστέκεται και πάντα θα αντιστέκεται
στους Ρωμαίους.
Μ,
δεν είναι πάντα και απαραίτητα αντικρουόμενες οι προσταγές καρδιάς και κορμιού.
Μπορεί και να είναι αλλά όχι πάντα.
Η διαφορά είναι ότι η καρδιά δεν καταλαβαίνει από περιορισμούς
ενώ το υπόλοιπο κορμί (το μυαλό συμβολικά και όχι μόνο)
δεν μπορεί παρά να τους διαχειριστεί, τουλάχιστον μέχρι να αρθούν (οι περιορισμοί)
κι έτσι να περάσει στο τέλος της καρδιάς.
π.χ.
Μυαλό και Καρδιά θέλουν Σοκολάτα. Αλλά η Σοκολάτα δεν είναι διαθέσιμη
(είναι ας πούμε καλοκαίρι και δεν έχουν τα περίπτερα :-Ρ ).
Η Καρδιά δεν καταλαβαίνει από τέτοια και δεν μπορεί παρά
να θέλει σοκολάτα αδιαπραγμάτευτα.
Το Μυαλό όμως καταλαβαίνει. Και ανοίγει εκείνο το κουτί με τα μπακλαβαδάκια
που υπάρχει στο ψυγείο. Δεν είναι σοκολάτα φυσικά. Αλλά είναι γλυκό.
Κι αν έχει πολύ χρόνο να φάει κάτι γλυκό συμβιβάζεται. Εν γνώσει του (τι μυαλό θα ήτο αλλιώς; ) μέχρι (...) να «βρεθεί» η Σοκολάτα.
Καλημέρα!
Απόψε θα πιω σε αυτά τα μικρά αποσχιστικά κινήματα και στον Αστερίξ :-)
Ίσως θα έπρεπε να της πεις το "γιατί". Από εκεί μπορεί να πηγάζει και η συνδετική ουσία του κορμιού με την καρδιά. Μια τόση δα λέξη, απομακρύνει όσους ελπίζουν, καρτερούν για τη μεταστροφή (μάταια) και φέρνει κοντά όσους κρατούν αυτή τη "νέα δύναμη" στα χέρια... Δεν ξέρω αν είναι λύτρωση (δεν είναι), είναι όμως σίγουρα γνώση...
μα αν πω το γιατί, δεν θα είναι σονέτο...
θα είναι αιτιολογική έκθεση πεπραγμένων
ή επενδυτικού σχεδίου (κάτι τέτοιο τέλος πάντων).
γενικό σχόλιο :
η καρδιά δεν ξέρει από ματαιότητες.
Το θέλω και το πρέπει της ταυτίζονται.
Από την άλλη το μυαλό υποτάσσεται στο θέλω της καρδιάς
αλλά το ξεχωρίζει από το πρέπει. Έχει κι ένα κορμί να συντηρήσει,
φροντίσει, ευχαριστήσει κοκ.
Θα μπορούσες άνετα να γίνεις δικηγόρος (στο έχω ξαναπεί αυτό), καθώς η γενικότητα αδυνατεί να σταθεί στην ουσία των ερωτημάτων, είναι όμως μια απάντηση. Ίσως εκεί έγκειται βέβαια η αδυναμία, η "νέα αρχή", η 5η παρουσία, θα μπορούσε να πει κάποιος, μάλλον κατανοεί τα πεπραγμένα ή ακόμη και τα επενδυτικά σχέδια..
Δημοσίευση σχολίου