Η κάπα
της μελαγχολίας, πύρινη,
αγκαλιάζει
την Πάρνηθα στη δύση.
Στα
βόρεια της ύπαρξης,
γκριζογάλανα
υπολείμματα του τίποτα
φτιάχνουν
θόλο απομόνωσης
απ’ την
επικράτεια της επιθυμίας.
(μοναξιά,
η μόνη αξία, μονή αξίνα,
μενεξέδες
και ζουμπούλια.)
Λέξεις
που δεν σημαίνουν τίποτα
φτιάχνουν
υπόστρωμα
για τα
φύλλα που θα σκεπάσουν τη γη
όταν το
ρολόι δείξει 9:23 ακριβώς.