(Ραπ)
Σ’ ένα
αδιάφορο γιατί / σ’ ένα κουρασμένο διότι
απογράφω
τις στιγμές / που δεν ήταν ό,τι κι ό,τι
Το αδιάφανο
γυαλί / με γροθιές το κομματιάζω
σε ατέρμονα
«μπορεί» / όλο το μυαλό μου σπάζω
Στα ναζιάρικα
τα «μη» / στα «ίσως» τα οριστικά σου
ανασκάπτω
σαν τον Σλήμαν / να ξεθάψω μυστικά σου
πιο ωραία
απ’ την Ελένη / πιο μυστήρια από την Τροία
πιο σοφή
απ’ την Αθηνά / πιο ασαφής απ’ την Πυθία
Στους αμφίσημους
χρησμούς σου / ψάχνω για τη σημασία
διαλύω όλες
τις φόρμες / και κρατάω την ουσία
Στου Έρωτα
τις σαϊτιές / συμμαχώ με ξιφολόγχη
πολεμώ με
έναν στρατό / από «ναι», «μπορεί» και «όχι»
Ρεφρέν
(ρούμπα)
Μπορεί και
ναι / μπορεί και όχι
στου έρωτά
σου την απόχη
όποιος πιαστεί
να μη μπορεί να δραπετεύσει – ποτέ
Μπορεί γραμμένο
/ η μοίρα μου να τό ‘χει
να
ισορροπώ σ’ αυτήν την κόγχη
απ’ τα
αδίστακτά σου «όχι» και τα διστακτικά σου «ναι»
(Ραπ)
Με
κλειδιά του Παραδείσου / μπρος στης Κόλασης την πύλη
κοντοστέκομαι
ενεός / μια ερωμένη μου, μια φίλη
πότε ουρί
του Παραδείσου / πότε οσία και αγία
πιο όμορφη
απ’ το γαλαξία / πιο γλυκιά από αμαρτία
Σε μια θάλασσα
φωτιά / χωρίς σκάφανδρο βουτάω
σπάνια
μαργαριτάρια / με μια ανάσα αναζητάω
περιδέραιο
στον αιθέριο/κι αλαβάστρινο λαιμό σου
να σου
φτιάξω, να φοράς, / να θυμάσαι είμαι δικός σου
Σκάβω χίλια
μίλια τούνελ / για να φτάσω στην καρδιά σου
και
σκαρφίζομαι αγυρτείες / να τρυπώσω στα όνειρά σου
Πλημμυρίζω
με αγάπη / και αδειάζω από μίσος
για να
βρω λύση στο γρίφο / από «όχι», «ναι» και «ίσως»
Ρεφρέν
(ρούμπα)
Μπορεί και
ναι / μπορεί και όχι
στου έρωτά
σου την απόχη
όποιος πιαστεί
να μη μπορεί να δραπετεύσει – ποτέ
Μπορεί γραμμένο
/ η μοίρα μου να τό ‘χει
να
ισορροπώ σ’ αυτήν την κόγχη
απ’ τα
αδίστακτά σου «όχι» και τα διστακτικά σου «ναι»
