η αγέλη
\ στην περιδίνησή της γύρω απ’ το κέντρο
ισορροπίας
της \ μόνο μια αύρα άφησε ενθύμιο
καθώς
παρέσυρε μερικά μέτρα παρέκει
καμπύλες
κι ευθαλείς αξιωματικούς του αδέσποτου
τα χνάρια στην έρημο δε σβήνονται \
απλώς σταματούν κάποτε σ’ έναν σωρό κόκαλα \
αν τίμησες την περπατησιά σου \
αν σφύριζες σεγόντο στα χαμσίνια \
αν το τσίκρισμα των φεγγαριών που μπεγλέριζες
θέρμαινε τα βράδια τις παλάμες σου
τα
αλυχτίσματα \ ριμάρουν \ το ένα πάνω στ’ άλλο
κι οι
λαιμαριές \ προαιρετικώς \ παραλλάσσουν
τους
ρόγχους ενός σαπρού κοσμήματος \κάτω απ’
το στήθος
οι
υπερωρίες των σιελογόνων \ανταμείβονται εις είδος
η
αγέλαστος των αγελαίων όψη \ποτίζει από δάκρυα
υφάλμυρα
\τα αξεσουάρ του μέλλοντός τους
[τσάντες \γόβες \ ζώνες]
ακροτελεύτια άρθρωση :
μην ψάχνεις τον μπόγια αλλού
ανάμεσα τους \ δια βοής \
εκλέγονται
οι ενιαύσιοι άρχοντες
16 σχόλια:
το διαβάζω κυκλικά , επανέρχομαι και τελικά καταλήγω στη λέξη που από την αρχή πρόσεξα. Περιδίνηση. δύναμη που έχουν οι λέξεις να φυγοκεντρούν και να κεντρομολούν.
Αν σου πω πως κατάλαβα τις θες να πεις, θα είναι ψέμα.
Παρόλα αυτά μου άρεσε και χωρίς να το κατανοήσω απόλυτα.
Το μεγαλείο της ποίησης......
Άβυσσος το μυαλό του Κώστα.....
τι κι αν μέσα στο σκοτάδι
ακούγεται καθαρά τ' αλύχτισμά τους
γεμάτο απειλή σ' αυτόν που θα τολμήσει να ριμάρει μ' άλλο ύφος,
που θα προσελκύσει το φυτοφάγο με άλλο τρόπο,
αυτό που νιώθω κάτω απ' το δέρμα, αυτό που νιώθω εκεί που χτυπά η καρωτίδα, δεν είναι τα δόντια τους
παρά ο αέρας που χαϊδεύει με πάθος τον πεύκο
από την κίνηση της δικής σου πένας
αντι-ποιητή
...αν τίμησες την περπατησιά σου
αν σφύριζες σεγόντο στα χαμσίνια ..
τοτε διαβάζεις σιωπηλα τις κρυφές προθέσεις των καιρών..τοτε χαράζεις με εμπιστοσύνη το δικό σου μονοπάτι και τότε νοιώθεις πως είναι μια ξενιτιά όλη η αλήθεια σου.Σαν έρωτας που τον ζητας μόνο για να τον χάσεις.
Και μονο τοτε αισθάνεσαι περήφανος που δεν μπορεί ο καθείς να αναγνωρίσει πόσο κοστίζει να εξαφανίζεις τις στάχτες απ τα ίχνη τους.Μα μόνο έτσι αξίζει να Ζεις..εσε τους άλλους να υπάρχουν...
Καλο βράδυ αγαπημένε μου φίλε. :))
Μάκη,
24 γράμματα χτίζουν κι ερμηνεύουν
τον κόσμο της αντίληψής μας…
όπως, σωστά, την περιγράφεις
η δύναμη της λέξης …
καλημέρα !
Gyro,
είσαι αθώος, γι αυτό δεν καταλαβαίνεις
τον &&^^#$*#^ κόσμο των «ποιητώνε»….
μείνε στη μορφή, που χαίρομαι που σου άρεσε,
κι άσε το περιεχόμενο…όσο πιο μακριά, τόσο καλύτερα
Ανάβυσσος δε λες καλύτερα;
Καλημέρες !
Εύη Του,
κάποτε έμενα κοντά σε αεροδρόμιο…
λίγο καιρό μετά την εγκατάστασή μας
έβλεπα τα αεροπλάνα να περνούν
αλλά δεν τα άκουγα !
μεγάλα παιδιά είμαστε…(παιδιά αλλά μεγάλα)
ξέρουμε τι αξίζει τον κόπο να αφήσουμε
να μας επηρεάζει…και πώς…
αντι-αναγνώστρια ;-)
(…που θα με περιπαίξεις κιόλας…:-) )
Καλή μου Μαρία,
η ξενιτιά είναι η πατρίδα της αλήθειας μας
(τα λέγαμε και σε σένα).
Το «νοικοκυριό» δεν μου ταιριάζει,
(αλήτης από κούνια, αλήτης ως τα μπούνια)
http://youtu.be/Ir0uZvA9wUA
(μεταξύ μας: μικρό το κόστος
του «σκουπίσματος»… τα χαμσίνια
κάνουν τη δουλειά μια χαρά…)
όμορφη μέρα Φίλη μου !!!
Όλο το βάρος της Ευθύνης το αναλαμβάνει η Έρημος
που πίγει τις κραυγες της στους αμμόλοφους
ωσάν θησαυρούς για τους αρχαιολόγους της Ιστορίας
που θα έρθουν από Μέλλον απόΜακρο.....
τι να σου κάνει κι Έρημος , Κάκια…
ευτυχώς ο άνεμος που στροβιλίζεται σε κάτι περίεργα
μορφώματα του τοπίου, καλύπτει τον αγελαίο «θόρυβο» …
surprise !!! ο «αρχαιολόγος» κι ο λογοκριτικός του μέλλοντος,
μερικά κόκαλα θα ανακαλύψει…κι ούτε εξέταση DNA δε
θα μπορεί να ξεχωρίσει τους σκελετούς μεταξύ τους.
(αν κάτι με χαλάει στις αγέλες πιο πολύ είναι αυτή
η πλήρης ομογενο ποίηση…)
καλημέρα, ξανά (μη τυχόν κι η προηγούμενη έπεσε χάμω…;-) )
αγέλες και αγέλες
ά-γελες αγέλες
Καλησπέρα!
Πολύ ενδιαφέρουσα απόπειρα περιδίνησης στου κυνός το νου και στης αγέλης. Τα υπερρεαλιστικά στοιχεία του ποιήματος το καθιστούν ιδιαίτερο.
Δεν είναι πολύ καλή η μέρα(λόγω βροχής και μόνο), αλλά ας είναι καλύτερες οι επόμενες!
Ακριβώς Λιβ !!!
Καλησπέρα !
;-)
Μάντεψε ποια,
«κάθε φορά\που θα ‘ρθεις βρέχει…»
:)
μεταξύ μας, έχω ασχοληθεί τόσο με το νου των «κυνών»
που χαλαρά χαρακτηρίζομαι κυνικός αμπελοφιλόσοφος…
ευχαριστώ για το πέρασμα,
και τα καλά λόγια
καλησπέρα !!!
το αγελαίο ένστικτο δίνει την αίσθηση πως ανήκεις κάπου, νιώθεις πως μαζί με τους άλλους είσαι ικανός να αντιμετωπίσεις τους "εισβολείς"... επειδή όμως οι άνθρωποι δεν έχουμε μόνο ένστικτο αλλα και "νου" φτιάξαμε θρησκείες και κυβερνήσεις, (όχι με την ανάδειξη του ικανότερου) για να μας θέτουν τα όρια που θα κινηθούμε... απειλούμαστε τώρα, μα δεν ξέρω ποιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας; πόσο εύκολο είναι να σκεφτούμε διαφορετικά απ αυτό που μάθαμε μέσα στις αγέλες που ειμαστε ενταγμένοι;;
καλημέρα
Μαρία
συμφωνούμε Μαρία.
οι κυβερνήσεις κι οι θρησκείες είναι δύο (αλλά όχι οι μόνες)
από τις σημαντικότερες εκφάνσεις αυτού που θα μπορούσαμε
να ονομάσουμε ως εκλογίκευση του αγελαίου ενστίκτου.
κι αυτό (κατά την ταπεινή μου) είναι θλιβερό.
ενώ η ανατολή της λογικής φώτισε τους δρόμους
για το ξεπέρασμα του αγελαίου ενστίκτου ,
αντιθέτως (πολλάκις και συχνάκις «επιτυχώς»)
χρησιμοποιήθηκε για την εδραίωσή του.
πάντως (κι αυτό είναι βαθιά μου πεποίθηση)
οι άλλοι δρόμοι, όχι μόνο δεν έχουν χορταριάσει
αλλά -προϊόντος του χρόνου- διαρκώς διευρύνονται
και γίνονται πολυπληθέστεροι (με πλήθη ετεροτήτων - όχι αγελαίων)
καλημέρα !!!
Δημοσίευση σχολίου