Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

ακροβάτες


ισορροπούσαν στο ίδιο σκοινί. ψηλά, πολύ ψηλά. τα σημεία ανάρτησης χάνονταν στη γαλάζια φλυαρία κι απ’ τις δυο μεριές τόσο μακριά που κανείς τους δεν θυμόταν τις αφετηρίες. Εκείνη ισορροπούσε με μια βεντάλια κι εκείνος μ’ ένα ραβδί. η συνάντησή τους ήταν μοιραία, αφού κι οι δυο επέμεναν να προχωρούν κινούμενοι σε αντίθετες κατευθύνσεις (έτσι έλαχε). το πισωγύρισμα δεν ήταν στη φύση κανενός οπότε όταν βρέθηκαν σε απόσταση αναπνοής είχαν δυο επιλογές. Είτε θα κοιτάζονταν έως…είτε…

…εκείνος το ήξερε ότι βρίσκονταν τόσο ψηλά που -αν αφήνονταν στο κενό- το «έως» θα έρχονταν πριν τη γη…
…εκείνη απλώς τον εμπιστευόταν.

πέταξε το ραβδί του κι έτεινε το χέρι του προς το μέρος της :
-Χορεύουμε ;  


14 σχόλια:

Ikarus είπε...

εκείνη φοβόταν από μικρή τα ύψη-του το 'χε πει εξάλλου- έως...
έως η μοιραία συνάντηση, σε μια κατά τ'άλλα αδιάφορη μέρα ισορροπίας, της προκάλεσε ίλιγγο ικανό να κατατροπώσει όσα είχαν γεννηθεί μαζί της
καθώς έπιασε το χέρι του σταμάτησε και κάθε ταλάντωση του σχοινιού
δεν είχε ανάγκη να κοιτά κάτω
πόσο μάλλον πίσω
ακολούθησε μ' εμπιστοσύνη τα βήματά του σ' αυτόν τον χορό..

http://youtu.be/2h6qeQL51ro

Ανώνυμος είπε...

Eύγε!!!
Πάρα πολύ καλό.

theogrocer είπε...

Πωλεί ωραία εικόνα, άξια να στολίσει τη δυσκολία της προσαρμογής μετά την επιστροφή...
Καλώ σαν τα μόνου με πάλη.

AERIKO είπε...

Ο Ίλιγγος του υψους δεν ειναι η πτωση αλλα η ισσορροπια..και πιο επωδυνη ισσορροπία απ την απόλυτη εμπιστοσύνη δεν υπάρχει.

:))

Κώστας Κουκουζέλης είπε...

Εύη Του,
σ’ ευχαριστώ που με τον ποιητικό σου τρόπο
μοιράστηκες μαζί μας το ψυχολογικό making of
της ιστορίας της δικής σου ανάγνωσης !

καλησπέρα !

Κώστας Κουκουζέλης είπε...

Να ‘σαι καλά σύντεχνε,
ό,τι μπορούμε κάνουμε
στην υπηρεσία της τέγνης !

Κώστας Κουκουζέλης είπε...

theogrocer,
panda να Adamo νου με
καιν axe f fund oν ου με !

υγ. με την άδειά σου,
ή την άδεια απ’ τη σημαία,
θα χρησιμοποιήσω (σε πρώτη ευκαιρία)
την απίστευτη μουσική που
μοιράστηκες μαζί μας !

Κώστας Κουκουζέλης είπε...

ναι, καλή μου Μαρία,
αλλά η πτώση μαζί
είναι συναρπαστική
κι
η εμπιστοσύνη για την «πτώση μαζί»
προϋπόθεση της συναρπαγής …

Δροσερό απόγευμα μεν,
αλλά ας πάψει ο αέρας δε
εύχομαι !

theogrocer είπε...

Να χρήσιμο: ποιήσεις τη μουσική. Και να ψάξεις Καίτης υπόλοιπες από το εκπληκτικό γκρουπ-Άκη, που έκανε όλους κι όλους δυο δίσκους.
Καλά τα ξίδια.

Κώστας Κουκουζέλης είπε...

theo,
καλά τα ξίδια
καλά και τ' αλλά Δια !

υγ. το έχω μπουκμαρκάρει ήδη
το γκρουπάκιον !!!

chrismos είπε...

Κωστή,
Η αφή Γη σείσου
δεν είναι παρά μια θάλασσα
γεμάτη με υπέροχους
ψυχαναλυτικούς συμβολισμούς!
Κι αιμα γεύτηκα τόσο
που νόμιζα πως διαβάζω Χόρχε Μπουκάι!
Κερδίζεις Polaris παίκτ' !!!

Άραγε είναι η αέναη θυσία του "ακροβάτη"
να βρει "χορευτική" ισορροπία
στους ρυθμούς της "βεντάλιας";

Άραγε ο "ευνουχισμός" (πέταξε το ραβδί του)
είναι αναπότρεπτος ή μήπως
απλός καταλύτης στη "χυμική" αντίδραση;

Άραγε είναι η a priori εμπιστοσύνη
που εξαγνίζει κι εξιδανικεύει τις προθέσεις
ή το αντίστροφο;

Εδώ ο βιολιστής σηκώνει τα χέρια
ζητώντας τη βοήθεια του κοινού
στη Μοναξιά Του Σχοινοβάτη:
«Δεν φταις εσύ για ότι έγινε, δε φταις εσύ
Φταίω εγώ γιατί δεν ήξερα τον τρόπο
Κι έπρεπε να σε χάσω για να μάθω
Πως η αγάπη είν' απλή μα θέλει κόπο...»

Κώστας Κουκουζέλης είπε...

Χρησμέ,
είναι τόσο συγκινητικά τα λόγια σου…
και φυσικά υπερβάλεις , αλλά με τον τρόπο
που υπερβάλλουν οι φίλοι και σ’ ευχαριστώ!
(για το αίσθημα φιλίας πρωτίστως)

τα ‘χουμε πει και στου Αλέξανδρου, ότι
καλύτερα ο δημιουργός (ό,τι κι αν έχει
δημιουργήσει τέλος πάντων) να μην
αναφέρεται στο δημιούργημά του.
Ό,τι έχει να πει ας φροντίζει να το πει
στο κείμενο, στη ζωγραφιά του κτλ.

Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι τούτο το
κείμενο με παίδεψε όπως ελάχιστα…
Κι αυτό διότι ήθελα να είναι σύντομο
αλλά να περιέχει όσα περιείχε η
υπερτριπλάσια (σε μέγεθος) αρχική
μορφή του, που όμως ήταν φλύαρη.
Έτσι «κατέφυγα» στους συμβολισμούς.
Περιττό να πω ότι η ανάγνωσή σου
είναι πολύ κοντά στις σκέψεις μου.

Σ’ ευχαριστώ !

υγ. πάντως θα είχε ενδιαφέρον να
ανοίξουμε κάποια στιγμή την κουβέντα,
είτε εδώ είτε στο chrismos ή και δια
ζώσης (ακόμα καλύτερα), όχι τόσο πάνω
στο κείμενο αλλά μ' αυτό ως αφορμή.

~reflection~ είπε...

Κάποιος σχεδιάΖει Χορογραφίες
όταν τα πόδια μας μαθαίνουν τα πρώτα τους Βήματα Εμπιστοσύνης στο Τεντωμενο Σκοινί της Ακροβασίας...

Στο Δίδυμο του Ερωτα η Εμπιστοσυνη είναι το επίσημο Ένδυμα των.... Γκρεμισμάτων...


-θα πέσουμε που θα πέσουμε, ας πέσουμε μαζί.............. Χορεύουμε?... ρώτησε ο Κ.Κ.

-Πέφτουμε ήδη!!.... απάντησε η Κυρία!....................

;-ΡΡΡ

Κώστας Κουκουζέλης είπε...

Κάκια,
σκέφτομαι πως
στο Δίδυμο (με ωροσκόπο Τοξότη) του Έρωτα
η Εμπιστοσύνη είναι το επίσημο Ένδυμα προσέλευσης
(στην αίθουσα δεξιώσεων , στο κοσμοδρόμιο
του Μπαϊκονούρ - κάπως έτσι το λένε…).

…μετά την αποσυρμάτωση, τα συναισθήματα
δίνουν τη θέση τους στα ένστικτα. Αυτά ξέρουν (τα βήματα)


υγ. ήταν Κυρία, ίσως γιατί δεν ολοκλήρωσε τη φράση της:
-Πέφτουμε ήδη, ηλίθιε ! Κάνε κάτι…