Ένας μουσικός φθόγγος εκτός πενταγράμμου, θα μπορούσε να είναι τα πάντα και τίποτα. Θα χρειαζόμασταν κλειδί του φα, του σολ ή του ντο και τη θέση αυτής της νότας στο πεντάγραμμο για να την προσδιορίσουμε. Επίσης θα χρειαζόμασταν μέτρο και ρυθμό για να την παίξουμε, αλλά δεν έχει και τόση σημασία καθώς, δεν συνοδεύεται από άλλες νότες για να γίνει αισθητή η αίσθηση του ρυθμού. Γνωρίζουμε όμως το εξής. Η αξία αυτής της νότας είναι όγδοο. Έτσι λοιπόν, μπορούμε πολύ απλά να συμπεράνουμε πως αυτή η νότα ξέφυγε του πενταγράμμου και υπάρχει ελεύθερη στη φύση με μόνη "οντότητα" τον εαυτό της. Ένα όγδοο λοιπόν που που έκανε την επανάσταση του και ξέφυγε από θεωρίες, αρμονίες, κανόνες μουσικής, μέτρα κλπ. Είναι όμως μόνη της κι έτσι, δεν μπορεί να παίξει μουσική, να σχηματίσει μελωδία. Άραγε να αναζητάει και άλλες νότες για να εκφραστεί, κι άλλες νότες, λοιπά στοιχεία και σύμβολα για να γίνει μουσικό κομμάτι ή προτιμάει το περιθώριο καθώς δεν εντάσσεται πουθενά; Άγνωστες οι προθέσεις της. Τι μπορεί να ζητάει λοιπόν.
Και τώρα μπορούμε να αρχίσουμε τις υποθέσεις, αλλά είναι τόσες πολλές που θα χρειαζόταν ολόκληρη επιστημονική διατριβή για να καταλήξουμε και πάλι σε ένα αδιέξοδο. Έχει ουσία λοιπόν να το κάνουμε όλο αυτό ή μήπως θα ήταν καλύτερα να την αφήσουμε όπως είναι και να μην ασχοληθούμε άλλο; Ή μήπως η νότα επιθυμεί να ακολουθήσουμε το παράδειγμά της κι ένας ένας, να περιθωριοποιηθούμε και να επαναστατήσουμε απέναντι σε μέτρα, ρυθμούς, θέσεις κλπ... Η επιλογή, δική μας.
Όπως βλέπουμε παραπάνω, δεν χρειάζονται λόγια για να εκφράσεις ένα πολιτικό κοινωνικό ή (γιατί όχι;) ερωτικό ποίημα. Έτσι ο ποιητής, χρησιμοποιώντας τον μινιμαλισμό με έναν πρωτοποριακό τρόπο, καταφέρνει να κάνει ποίηση δίχως να χρησιμοποιεί λόγια, αλλά ούτε και μουσική.
Από τα καλύτερα που έχω διαβάσει τελευταία. Ένας κοινός φθόγγος αξίας ενός ογδόου και ακόμα με προβληματίζει... Πώς το κατάφερες αυτό;
Ώρα να ανοίξω καμιά μπύρα. Άντε, καλημέρα και γεια μας!
Χρήστο, λέμε καμιά φορά, εδώ στην παρέα, ότι η κάθε ανάγνωση είναι ισοϋψής με την πρώτη γραφή. Και το εννοούμε. Το σχόλιό σου όμως \ ως ανάγνωση αποτελεί εξαίρεση. Σαφώς η «ανάγνωσή» σου είναι κατά πολύ ανώτερη από την πρόθεσή μου. Σ’ ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό !
επί της ουσίας, θα συνυπέγραφα και ως μανιφέστο το σχόλιό σου (αφαιρώντας μόνο τα καλά λόγια για μένα, δεν την έχω ψωνίσει ακόμα…:-) ) και για ακόμα μια φορά διαπιστώνω, και χαίρομαι γι αυτό τον παρόμοιο τρόπο σκέψης και ανάλυσης !
Την πιο καλή μου καλησπέρα !
υγ. κάνε κλικ στην αδέσποτη νότα... η μουσική λέει χωρίς λέξεις, όσα εμείς συνήθως λέμε με.
Στην Ερωτική Γεωμετρία οι παράλληλες στο βαθος χρόνου Τέμνονται..... και οι Τέμνουσες παραλληλίΖονται σε ευθυγραμμισμενους άξονες οριζόντιου Καβγά....
Στην ποιητική θεώρηση των πραγμάτων, καθετί έχει συνιστώσες που δε χαρίζονται άμεσα στην καταγραφή.... {εξετάστε εξερευνητικά τ'αορατα παρακαλω...}
Με το βλέμμα του ΤρεΛού ΓεωΜέτρη ξηλώνουμε τον μουσικό φθόγγο και Δένουμε με την κλωστή του τις Ευθείες ακριβώς στο Κέντρο τους {απαιτείται στενή συνεργασία με εξειδικευμένο Μελετητή που δύναται να εντοπίσει την ΜΕΣΗ των δύο απείρων +, - ...}
... Η Μουσική ακομη παίΖει...
http://www.youtube.com/watch?v=uiNQehY2VZk
Πάνω στο ρυθμό στριφογυρίΖουμε το Μουσική γαϊτανάκι του Ερωτα μεσα στο πεδίο του Χρονου και δημιουργούμε Ποίημα ΧοροΓραφίας με εμβέλεια βήματος το Ημισυ του ...ΑΠΕΙΡΟΥ.............
Μα να την πατήσω έτσι; Πού να το φανταστώ; Αλλά αν φανταζόμουν αυτό, δεν θα φανταζόμουν όλο αυτό το μανιφέστο - όπως λες κι εσύ - της νότας. Ίσως βέβαια να φταίει και το γεγονός πως έχω υπόψη μου τη ντανταιστική, μινιμαλιστική, σχηματική και πολλά άλλα σε κατάληξη -ιστική, ποίηση και επηρεάστηκα νομίζοντας πως η νότα εκτός του πενταγράμμου αποτελούσε ολόκληρο το ποίημα. Είναι ωραίο πάντως να το δεις κι έτσι. Και για να φτάσουμε και στο υποκείμενο, ωραίο το κομμάτι!
Κάκια, επαναλαμβάνομαι (συνήθως το αποφεύγω) αλλά «εμείς οι παλιοί γεωμέτρες φτιάχνουμε μόνοι μας τους κανόνες και τους διαβήτες μας. Κυρίως τους κανόνες μας». Και σ’ εμάς , το ξέρεις δα, ότι σε αθροίζω \ χωρίς να αυθαιρετώ, είμαι σίγουρος.
Δικές μας είναι οι γραμμές, δικά μας τα νήματα σχεδιάζουμε, σβήνουμε, πλέκουμε και ξηλώνουμε όπως μας καπνίσει. (καπέλο μας !)
Στην επόμενη γιορτή θα κεράσω απειρόπιτα ! Δεν είναι κάνα σπουδαίο γλυκό εδώ που τα λέμε, αλλά έχει την ιδιότητα , κάθε κομμάτι του να είναι άπειρο. (άσε, που έχουμε πήξει με τους έμπειρους… …και τους έμπυρους μη σου πω)
Ο μικρός Κλερντέ δεν είχε βγάλει την παραμικρή λαλιά στα τρία πρώτα χρόνια της ζωής του. -Ρε, μπας κι έχει τζαζέψει ο μικρός; ρωτούσαν συχνά οι αδιάκριτοι γείτονες. ............. Το δώρο του Κλερντέ στα τρίτα του γενέθλια, ένα ξύλινο αλογάκι-κούνια, του κούνησε το μυαλό και του έλυσε τη γλώσσα. -Ο Κλερντέ λαλεί, ναι!!!, φώναξαν οι γονείς του, μεταδίδοντας τη χαρά τους και στα άλλα παιδάκια του γαλλικού νηπιαγωγείου, που άρχισαν να τραγουδούν στο φίλο τους τον Κλερντέ, ντυμένο πιερρότο.
«Oh, claire de la lune, mon ami Pierrot...»
Από μια γωνιά ο παπούς κι η γιαγιά του Κλερντέ δεν είχαν λόγια -[άλογα, ας πούμε] και κοιτούσαν σαν jazz εμμένει...
ΥΓ. Κωστή, μετά τo μπλε φεγγάρι τ' Αυγούστου κι εμετά το κούρεμα PSI -του Σόιμπλε (γαμώ το σόι τους το μπλε), ίσως κενά έχω jazz a PSI...
Κάκια , δεν πάω καλά λέμε… μου γράφεις ότι σου τρέχουν τα σάλια… και φαντάζομαι τα σάλια (για τον ώμο) να φεύγουν απ’ την γκαρνταρόμπα σου και να τρέχουν κατά το φύσημα του αέρα…
18 σχόλια:
ένα e-clair με σοκολάτα κι ένα mojito με μέντα στο 4
ερώτηση: το καπέλο, κρύβει κι αυτό σοκολατένιους λαγούς???
Ένας μουσικός φθόγγος εκτός πενταγράμμου, θα μπορούσε να είναι τα πάντα και τίποτα.
Θα χρειαζόμασταν κλειδί του φα, του σολ ή του ντο και τη θέση αυτής της νότας στο πεντάγραμμο για να την προσδιορίσουμε. Επίσης θα χρειαζόμασταν μέτρο και ρυθμό για να την παίξουμε, αλλά δεν έχει και τόση σημασία καθώς, δεν συνοδεύεται από άλλες νότες για να γίνει αισθητή η αίσθηση του ρυθμού.
Γνωρίζουμε όμως το εξής. Η αξία αυτής της νότας είναι όγδοο.
Έτσι λοιπόν, μπορούμε πολύ απλά να συμπεράνουμε πως αυτή η νότα ξέφυγε του πενταγράμμου και υπάρχει ελεύθερη στη φύση με μόνη "οντότητα" τον εαυτό της. Ένα όγδοο λοιπόν που που έκανε την επανάσταση του και ξέφυγε από θεωρίες, αρμονίες, κανόνες μουσικής, μέτρα κλπ.
Είναι όμως μόνη της κι έτσι, δεν μπορεί να παίξει μουσική, να σχηματίσει μελωδία.
Άραγε να αναζητάει και άλλες νότες για να εκφραστεί, κι άλλες νότες, λοιπά στοιχεία και σύμβολα για να γίνει μουσικό κομμάτι ή
προτιμάει το περιθώριο καθώς δεν εντάσσεται πουθενά;
Άγνωστες οι προθέσεις της.
Τι μπορεί να ζητάει λοιπόν.
Και τώρα μπορούμε να αρχίσουμε τις υποθέσεις, αλλά είναι τόσες πολλές που θα χρειαζόταν ολόκληρη επιστημονική διατριβή για να καταλήξουμε και πάλι σε ένα αδιέξοδο. Έχει ουσία λοιπόν να το κάνουμε όλο αυτό ή μήπως θα ήταν καλύτερα να την αφήσουμε όπως είναι και να μην ασχοληθούμε άλλο;
Ή μήπως η νότα επιθυμεί να ακολουθήσουμε το παράδειγμά της κι ένας ένας, να περιθωριοποιηθούμε και να επαναστατήσουμε απέναντι σε μέτρα, ρυθμούς, θέσεις κλπ...
Η επιλογή, δική μας.
Όπως βλέπουμε παραπάνω, δεν χρειάζονται λόγια για να εκφράσεις ένα πολιτικό κοινωνικό ή (γιατί όχι;) ερωτικό ποίημα.
Έτσι ο ποιητής, χρησιμοποιώντας τον μινιμαλισμό με έναν πρωτοποριακό τρόπο, καταφέρνει να κάνει ποίηση δίχως να χρησιμοποιεί λόγια, αλλά ούτε και μουσική.
Από τα καλύτερα που έχω διαβάσει τελευταία. Ένας κοινός φθόγγος αξίας ενός ογδόου και ακόμα με προβληματίζει...
Πώς το κατάφερες αυτό;
Ώρα να ανοίξω καμιά μπύρα.
Άντε, καλημέρα και γεια μας!
Εύη Του, εϊφτασέιιιιιιι !
απάντηση: αναλόγως το καπέλο, ρίξε μια ματιά:
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1249115347934&l=bc32d175f3
Χρήστο,
λέμε καμιά φορά, εδώ στην παρέα, ότι η κάθε ανάγνωση
είναι ισοϋψής με την πρώτη γραφή. Και το εννοούμε.
Το σχόλιό σου όμως \ ως ανάγνωση αποτελεί εξαίρεση.
Σαφώς η «ανάγνωσή» σου είναι κατά πολύ ανώτερη
από την πρόθεσή μου. Σ’ ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό !
επί της ουσίας, θα συνυπέγραφα και ως μανιφέστο
το σχόλιό σου (αφαιρώντας μόνο τα καλά λόγια
για μένα, δεν την έχω ψωνίσει ακόμα…:-) )
και για ακόμα μια φορά διαπιστώνω, και χαίρομαι
γι αυτό τον παρόμοιο τρόπο σκέψης και ανάλυσης !
Την πιο καλή μου καλησπέρα !
υγ. κάνε κλικ στην αδέσποτη νότα...
η μουσική λέει χωρίς λέξεις, όσα
εμείς συνήθως λέμε με.
Στην Ερωτική Γεωμετρία οι παράλληλες στο βαθος χρόνου Τέμνονται.....
και οι Τέμνουσες παραλληλίΖονται σε ευθυγραμμισμενους άξονες οριζόντιου Καβγά....
Στην ποιητική θεώρηση των πραγμάτων, καθετί έχει συνιστώσες που δε χαρίζονται άμεσα στην καταγραφή.... {εξετάστε εξερευνητικά τ'αορατα παρακαλω...}
Με το βλέμμα του ΤρεΛού ΓεωΜέτρη ξηλώνουμε τον μουσικό φθόγγο και Δένουμε με την κλωστή του τις Ευθείες ακριβώς στο Κέντρο τους
{απαιτείται στενή συνεργασία με εξειδικευμένο Μελετητή που δύναται να εντοπίσει την ΜΕΣΗ των δύο απείρων +, - ...}
...
Η Μουσική ακομη παίΖει...
http://www.youtube.com/watch?v=uiNQehY2VZk
Πάνω στο ρυθμό
στριφογυρίΖουμε το Μουσική γαϊτανάκι του Ερωτα μεσα στο πεδίο του Χρονου
και δημιουργούμε Ποίημα ΧοροΓραφίας με εμβέλεια βήματος το Ημισυ του ...ΑΠΕΙΡΟΥ.............
;-)))
the music played................................
Χωρίς λόγια, άλογα, παράλογα.
Εννοιες φαινομενικά άσχετες, αλλά μάλλον σχετικές!
Καλη σου μέρα Κώστα!
Μα να την πατήσω έτσι;
Πού να το φανταστώ;
Αλλά αν φανταζόμουν αυτό, δεν θα φανταζόμουν όλο αυτό το μανιφέστο - όπως λες κι εσύ - της νότας.
Ίσως βέβαια να φταίει και το γεγονός πως έχω υπόψη μου τη ντανταιστική, μινιμαλιστική, σχηματική και πολλά άλλα σε κατάληξη -ιστική, ποίηση και επηρεάστηκα νομίζοντας πως η νότα εκτός του πενταγράμμου αποτελούσε ολόκληρο το ποίημα. Είναι ωραίο πάντως να το δεις κι έτσι.
Και για να φτάσουμε και στο υποκείμενο,
ωραίο το κομμάτι!
Κάκια,
επαναλαμβάνομαι (συνήθως το αποφεύγω) αλλά
«εμείς οι παλιοί γεωμέτρες φτιάχνουμε μόνοι μας
τους κανόνες και τους διαβήτες μας. Κυρίως τους
κανόνες μας». Και σ’ εμάς , το ξέρεις δα, ότι σε
αθροίζω \ χωρίς να αυθαιρετώ, είμαι σίγουρος.
Δικές μας είναι οι γραμμές, δικά μας τα νήματα
σχεδιάζουμε, σβήνουμε, πλέκουμε και ξηλώνουμε
όπως μας καπνίσει. (καπέλο μας !)
Στην επόμενη γιορτή θα κεράσω απειρόπιτα !
Δεν είναι κάνα σπουδαίο γλυκό εδώ που τα λέμε,
αλλά έχει την ιδιότητα , κάθε κομμάτι του
να είναι άπειρο.
(άσε, που έχουμε πήξει με τους έμπειρους…
…και τους έμπυρους μη σου πω)
;-)
Όπως το λες Περήφανη:
φαινομενικά άσχετες.
Ο αρμός που τις συνδέει
είναι ορατός ή αόρατος
ανάλογα με την απόσταση
παρατήρησης...
Την Καλησπέρα μου !!!
Χρήστο,
ευτυχώς που την "πάτησες" !!!
Το σχόλιό σου είναι δοκίμιο
σχετικά με αυτό που θα όφειλε
(κατά την ταπεινή μου) να είναι
η γραφή !
Ακόμα μια φορά, σ' ευχαριστώ !
Ο μικρός Κλερντέ δεν είχε βγάλει την παραμικρή λαλιά
στα τρία πρώτα χρόνια της ζωής του.
-Ρε, μπας κι έχει τζαζέψει ο μικρός;
ρωτούσαν συχνά οι αδιάκριτοι γείτονες.
.............
Το δώρο του Κλερντέ στα τρίτα του γενέθλια,
ένα ξύλινο αλογάκι-κούνια,
του κούνησε το μυαλό και του έλυσε τη γλώσσα.
-Ο Κλερντέ λαλεί, ναι!!!,
φώναξαν οι γονείς του, μεταδίδοντας
τη χαρά τους και στα άλλα παιδάκια του γαλλικού νηπιαγωγείου,
που άρχισαν να τραγουδούν στο φίλο τους
τον Κλερντέ, ντυμένο πιερρότο.
«Oh, claire de la lune,
mon ami Pierrot...»
Από μια γωνιά ο παπούς κι η γιαγιά του Κλερντέ
δεν είχαν λόγια -[άλογα, ας πούμε]
και κοιτούσαν σαν jazz εμμένει...
ΥΓ. Κωστή, μετά τo μπλε φεγγάρι τ' Αυγούστου
κι εμετά το κούρεμα PSI -του Σόιμπλε
(γαμώ το σόι τους το μπλε),
ίσως κενά έχω jazz a PSI...
ΘΕΟΣ λεμε...
απειροπιτα!!!!
χαχαχαααααααα...
μου τρεχουν τα ....σάλια!!!!...
;-))))))
http://youtu.be/AuJrEBtmM1Q
Διάνυσμα χωρίς Α και Β
ελέυθερο :) χωρίς κατεύθυνση και φορά με σημείο εφαργογής ..τη μουσική στην καρδια !!
Κουκουζελ-είδιο Διάνυσμα!!:)
ομορφο απογευμα να χεις κ ολη η παρεα ~!!! :))
Χρησμέ,
γενικώς είσαι καλός
αλλά όταν jazz et vie (ς)
είσαι καλύτερος !!!
αποδεικνύεις με τον καλύτερο τρόπο
ότι δεν διαβάζει κανείς ό,τι βλέπει
αλλά ό,τι έχει ήδη μέσα του !!!
Κάκια ,
δεν πάω καλά λέμε…
μου γράφεις ότι σου τρέχουν τα σάλια…
και φαντάζομαι τα σάλια (για τον ώμο)
να φεύγουν απ’ την γκαρνταρόμπα σου
και να τρέχουν κατά το φύσημα του αέρα…
έλα πάρε με καρδιά μου,
αλητοδιάνυσμα τρόπον τινά…
περίπου άσχετο άσμα:
http://youtu.be/Ir0uZvA9wUA
Μ,
http://youtu.be/JENxPhYVZ1Y
Δημοσίευση σχολίου