Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

άτιτλο




Δε σου δίνω ραντεβού αλλά κοίτα να είσαι ακριβώς στην ώρα σου, να είσαι δηλαδή ωραία, γιατί σκοπεύω να περάσω με τ’ αμάξι, χωρίς να σταματήσω και θα πρέπει να σαλτάρεις στην πόρτα που θα χω μισάνοιχτη. Μην περιμένεις λέξεις από μένα, ούτε κι εσύ να πεις, αρκετά φλυαρήσαμε τα χρόνια που φιλοσοφούσαμε, παρέα με τις οχιές, στα κτήματα του Πόντου ξαπλωμένοι στη σκιά των κλημάτων ταΐζοντας ο ένας τον άλλο ρόγες.

Δεν ξέρω πού θα πάμε, αλλά ασφαλώς θα προσπεράσουμε το κοσμικά κέντρα, τα μπαράκια, τις μάντρες με τα μεταχειρισμένα, τις στάνες με τα πρόβατα, τα ανθοπωλεία με τις επιγραφές νέον. Εκεί να πας με τις φίλες, και τους φίλους, τους συναδέλφους, τους συγγενείς και τις λοιπές αδελφές ψυχές που βουίζουν στην κυψέλη (στο παγκράτι, νέα σμύρνη και μοσχάτο) νυχθημερόν για το μέλι της χρονιάς.  Ξέχνα την Ντόλτσε Βίτα για λίγο, για όσο… Ένα μπουκάλι βότκα που έχω στο ντουλαπάκι αρκεί για το στόμα, το λαρύγγι, το στομάχι και την πλάτη, ακόμα και για να ποτίσουμε δυο ξύλα αν χρειαστεί ν’ ανάψουμε φωτιά - που δε θα χρειαστεί.
______________
και πού ‘σαι…μήνυσε στον εξομολόγο σου να μη σε περιμένει 

12 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Το καρφί,
από την Καρδιά που λιγουρεύτηκες,
καταγής στο Δρόμο σου.

Στόχος το μπροστινό λάστιχο...
κράτα το τιμόνι καλά...

Πεζοί θα σεργιανίσουμε...
μη σου πω και ξυπόλητοι...


και μήνυσε την Ζωή σου να μη σε περιμένει...

Ikarus είπε...

Ξεκίνησα βιαστικά,να σε συναντήσω σ' ένα ραντεβού που δεν ήταν κανονισμένο κι όμως ένιωθα πως έχω αργήσει. Αγχωμένη, για μια ασυνέπεια, που κανείς στην πραγματικότητα δεν θα πρόσεχε, σε μια ώρα που δεν ήξερα και σε μέρος άγνωστο.
Με κυρίευε εκείνη η γνωστή αναστάτωση, που ερχόταν κύμα νερού στο στομάχι και στη ραχοκοκκαλιά μου και με φωσφορισμούς ανυπόμονους σκαρφάλωνε ίσαμε το κεφάλι .
Μάζεψα όλες τις πόλεις του χάρτη και τις έκαψα και χόρευα γύρω από τις φλόγες, τρελή από έρωτα μέχρι η ματιά μου να σταθεί στην εικόνα του ώμου σου, του γυμνού σου ώμου στο ύψος του ορίζοντά μου, στη θέση του οδηγού. Τώρα το σώμα μου, το νιώθω, παλεύει να 'ρθει κοντά σου, να βρει πάλι τη θέση του κάτω απ' το δικό σου βάρος. \
Η ανατολή κι εσύ και είναι αρκετά τα δυο για να νιώθω γεμάτη, χωρίς ανάγκη από άχρηστες πληροφορίες-τα ξέρω όλα όσα θέλω να μάθω- χωρίς παρομοιώσεις ζωής -ζω πια- μ' εσένα δίχως άλλο.

Ανώνυμος είπε...

Τραγικό λάθος να ακυρώνεις ραντεβού με τον εξομολόγο σου.
Μαύρες ψυχές σκοτεινές. Δεν αντέχουν δίχως εξομολογούμενο(η).
Ξέρω καμπόσους.
Μόλις τους παρατήσεις τα ξερνάνε όλα για σένανε.
Και, φυσικά, αν δεν είχες τιποτα να κρύψεις δεν θα πήγαινες σε εξομολόγο!

M είπε...


Θα είμαι στην ώρα μου.
Θα ντυθώ Νύχτα για να με γνωρίσεις. (Μην πάρεις καμιά άλλη, όπως θα βιάζεσαι ;-))

Ίσως να σκίσω τα δερμάτινα καθίσματα καθώς σαν άλλη (χάλι?) Berry στην κόκκινή σου κάντιλακ θα ορμάω.

Δεν θα μιλήσουμε. Η αμαρτία υφίσταται μόνο σαν γίνει λέξεις.

Θα περιμένω στη γωνία τρέλας και παράνοιας. Μη βιαστείς.

υ.γ.: και που'σαι, πάρε μαζί σου και το κόκκινο πανί. Ίσως η αγριόγατα, μας γίνει ταύρος ;-)

υ.γ. 2: Τι? σμαρτάκι έχεις? Μαα... δεν κάνει ρίμα...)












Κώστας Κουκουζέλης είπε...

Κάκια ,
επίμονα ανορθόγραφος
κύρης του κλειδιού του Φα,
συνήθισα τα σιρκουί
σε καρφόδρομους …

…αλλά και Πεζός (είτε Ρενός)
επιμένω ανορθόγραφα…;)

υγ. βρέχει μηνύματα και μηνύσεις… :)

Κώστας Κουκουζέλης είπε...

Εύη Του,
δε χρειάζεται άγχος…Πάντα θα είναι αργά
καθόσον μετά την απομάκρυνση εκ της πυρκαγιάς
των πόλεων ουδέν λάθος αναγνωρίζεται…
…και πάντα θα είναι νωρίς καθότι
η ματιά σου θα ανατέλλει χαράματα
πάνω απ’ τον γυμνό του ώμο !
Η σούμα: το διάστημα μεταξύ του ω και του ρ
στη λέξη «τώρα»
…Ισορροπίες…

Κώστας Κουκουζέλης είπε...

Σύντεχνε,
κατά βάση δεν έχεις άδικο..
Πόσες (και τι) εξομολογήσεις όμως μπορεί ν’ αντέξει
ένας μέσος εξομολόγος \ ψυχαναλυτής \ χαρτομέντιουμ;

Κώστας Κουκουζέλης είπε...

Μ,
διαβασμένη (και μαυροντυμένη) σε βρίσκω !!! ;-)

…μην ανησυχείς…

τα δέρματα που πραγμάτωσαν
το λόγο της ύπαρξής τους
είναι τα σκισμένα δέρματα…
Κι όσο για Berry μπορεί
να παίζει ο Chuck …
http://youtu.be/2ykCYwhfdMs

Τσιμουδιά λέμε !

Δε θα βιαστώ…με το Πάσο μου…
το Πάσο Ντόμπλε για την ακρίβεια !

υγ. Θα το πάρω, αλλά την τελευταία στιγμή
θα το τραβήξω κι ας πέσει πάνω μου ο ταύρος…
(ή για να πέσει πάνω μου)

υγ2. κι αν δεν κάνει ρίμα, κάνει μελωδία
όπως λέμε smartaki dance !

Theorema είπε...

Πολύ τα εκτιμώ κάτι τέτοια.

Κώστας Κουκουζέλης είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ theorema !!!

marie είπε...

Υπέροχο κείμενο.. Καλό μήνα Κώστα.

Κώστας Κουκουζέλης είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ Marie !

Καλό Χειμώνα να 'χουμε !