Ο 22

τις Κυριακές τουλάχιστον να είμαι δικός

μιας και δεν μπόρεσα στα δεκατέσσερα

να διπλώσω το ημερολόγιο

~

ταλαντεύομαι ανάμεσα στο πλην και το συν ένα

κι αγνοώ τάχα πως το σημείο ισορροπίας μου

είναι μια σφαίρα ακροβάτη σε πριβέ τσίρκο

με θεατές που πλήρωσαν ολόκληρο εισιτήριο

για να δουν \απάτη; \ μισή παράσταση

~

κι αν είχα τόσα χάδια μόνο

τόσα φιλιά και τόσες ώρες

τι;

αφού η έγνοια μου ήταν άπειρη \άπειρος κι εγώ\

θα ‘πρεπε καπετάνιος σε καραβέλα

ν’ ανακαλύψω νέους κόσμους

γεμάτους χάδια και φιλιά και ώρες

για να τους αποθέσω μια νύχτα πρωτοχρονιάς

στο χωλ που ενώνει τα υπνοδωμάτια

~

στον κύκλο του νερού

ιππότης σε μια νιφάδα χιόνι

συμβιβάζω σ’ ένα συρτάρι

το γεράκι και το δελφίνι

και κολλάω το αφτί μου στη χαραμάδα

για να νοιώσω τον μπάτη

να ραίνει αθωότητα

το γκρίζο μου κεφάλι