Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

syllables (i)

χάθηκε στη στροφή
αφήνοντας μια γαλάζια γεύση
στη θέση που καθόταν λίγο πριν
όταν ελευθέρωσε δυο καρδερίνες
έτοιμες να πετάξουν \ μακριά

(flash back)
είχε προηγηθεί
ένας παρατατικός  ρημάτων ανυπεράσπιστων
και μια ομοβροντία συντελεσμένων εγκλημάτων
κατά το γράμμα και το πνεύμα ενός νόμου
που άνευ λοιπών διατάξεων όριζε απλώς
στο μωσαϊκό ένα πλαίσιο
που έσβησε απ΄ τον ξυπόλυτο χορό


5 σχόλια:

Ikarus είπε...

Και ο παρατατικός του φόβου, στο σημείο που απαντώνται τα βλέμματα, πριν από τον υπερσυντέλικο των τελεσμένων και τη λαχτάρα του μέλλοντα, πως ορίζεται;

Κώστας Κουκουζέλης είπε...

μετά από μια τηλεδιάσκεψη
με τον Γ.Βέλτσο και τον Κ.Ζουράρι
κι αφού καταλάβαμε το ερώτημα
η απάντηση έχει ως εξής:

δεν ορίζεται. επανακαθορίζεται αενάως
σε μια ασταθή ισορροπία στο παρόν:
μεταξύ ενός αραιούμενου αορίστου
κι ενός πυκνούμενου μέλλοντα όπου
ως ψυχικό φαινόμενο ντόπλερ
μπασάρει τα περασμένα
και συρίζει εν είδει σειρήνας τα επόμενα.

Σοφόν το σαφές ! (ελπίζω...)



Unknown είπε...

και για να κανουμε ακομα πιο σαφες το ηδη 'σαφεστατα' σαφες, φιλε κωστη... ;-)

γραμμικη αλληλουχια στον χρονο δεν νοειται... μεμονωμενες στιγμες που ενωνονται σε αυτο που κατανοουμε ως παρον...

μνημες ζωσες που σχετιζονται με πραξεις και γεγονοτα... του μελλοντος...

ελπιδες και 'μελλουμενοι' ποθοι που εχουν αποκρυσταλλωθει και διαμορφωθει στο... μακρινο παρελθον...

και ολα αυτα να συνθετουν την πολυδιαστατη, πολυσημαντη και αεναη πραγματικοτητα...

σαφεστατον δηλαδη, φιλτατε... καλο σου βραδυ (με φιλοσοφικη διαθεση)...

Κώστας Κουκουζέλης είπε...

κάποιος γνωστός μου, Τόνια, λέει
ότι ο χρόνος δεν είναι παρά η απαραίτητη λάσπη
που ενώνει τις σημαντικές στιγμές μας.

Καλή Κυριακή καλή μου φίλη !

Unknown είπε...

και πολυ καλα κανει και το αναφερει...

μια ευχαριστη κυριακη ευχομαι και για σενα, φιλτατε...