στη γη
που ανατέλλουν τα πουλιά
όταν
φυσά απρόβλεπτα ο άνεμος
εκεί
αρμόζει να τελευτήσει τον βίο
ένας
μπαγάσας σαν ελόγου μου
εκεί που
το νερό\ κόκκινο ή γαλάζιο
στάζει
απ΄ τις ρωγμές του βράχου
κι οι
κατιφέδες δειλιάζουν \τάχα \
στους
τενεκέδες των είκοσι λίτρων
έτσι \
ως σύνοψη των κεκαλυμμένων \
ένα
σεντόνι από πευκοβελόνες στη γη
για τα
αλλεπάλληλα φθινόπωρα
και μια
αμάδα από μάρμαρο εις μνήμην
των
παιχνιδιών που χάθηκαν στα χαρτιά
\τι κρίμα\ μιας και δεν διεξήχθησαν ποτέ
6 σχόλια:
Εκεί ακριβώς ειναι και η ομορφιά της θλίψης που περιγράφεις (γιατι πάντα στη θλίψη σου εγω βρίσκω ομορφιές ποτέ δεν θα το καταλάβω:-)) ότι στη ζωή τα παιχνίδια ειναι άπειρα. Ποτέ δεν μπορείς να τα παίξεις όλα, πόσο δε να τα κερδίσεις. Υ.γ: οι πευκοβελονες έχουν υπέροχο άρωμα! Να έχεις μια όμορφη μέρα!
ένα κειμενάκι - εξ αφορμής των πευκοβελόνων -
ενός που δεν θυμάμαι το όνομά του:
~Σίγουρα έχεις μυρίσει το νωτισμένο-μετά τη βροχή- Χώμα.
Έχεις χαζέψει όμως ποτέ σου τις αέρινες ζελατίνες να ελίσονται
ανάμεσα στις πευκοβελόνες μαζεύοντας αναμνήσεις πράσινου
και δροσιάς κι έπειτα κυλινδρικά να κατρακυλούν τον υγρό κορμό
μέχρι που λίγο πριν το έδαφος να τινάζονται μακριά αλλά παράλληλα,
από τη ζέστη που αναδύεται από τη γη,σε μια πτήση
σχεδόν πάνω στο χώμα (με χάδια απ' τους μυρωδάτους ατμούς του)
ώσπου ένας τρυφερός βλαστός να τις αναγκάσει σε ανοδική περιδίνηση
μέχρι ένα άνθος γιασεμιού ή ένα τριαντάφυλλο ή μια μαργαρίτα
που θα τις αποπλανήσει ,θα τις τελειώσει -και θα τις διαλύσει-
σκορπίζοντας τες στον αέρα για πάντα ;
Για πάντα...
Όσο "πάντα" διαρκεί
το "μετά τη βροχή"~
-----------
σκέφτομαι ότι οι καταστάσεις ορίζονται ως παιχνίδια
περισσότερο απ' την παιγνιώδη διάθεση και λιγότερο από
τη φύση τους καθαυτή. Αλλά , φυσικά, μπορεί και να σφάλλω...
-----------
όπως λέει μια γνωστή μας "όλα είναι θέμα οπτικής" .
Κι ακριβώς είναι η ευαίσθητη ματιά σου που μπορεί
να ανακαλύπτει (έως και να εφευρίσκει) "ομορφιές"
ακόμα σκαι στη θλίψη...
-----------
καλό απόγευμα !
Πόσα πράγματα χάνονται στα χαρτιά;;; Διπλής ανάγνωσης....!
Καλή μας εβδομάδα :)
Πολλά Αριάδνη, αλλά κυρίως όσα δεν τολμήσαμε
ή δεν θα τολμήσουμε …
Καλή εβδομάδα !
Υγ. φυσικά μπορούμε να χάσουμε κι άλλα πράγματα, εκτός
από παιχνίδια , στα χαρτιά. Μπορούμε να χάσουμε το υπονοούμενο
του συγγραφέα. Μπορούμε να χάσουμε μια απόδειξη (ανάμεσα)
στα χαρτιά. Μπορούμε να χάσουμε τα ρούχα μας, αν παίζουμε
στριπ πόκερ, ή μπορεί να χάσουμε τα πάντα, αν τα χαρτιά έχουν
τυπωμένο το εκκαθαριστικό της εφορίας… κοκ.
Τα παιχνίδια λες δε διεξήχθησαν
μα ... είσαι τόσο σίγουρος πως τελικά .... ζήσαμε?...
ή μήπως ήταν μία ψευδαίσθηση αυτός ο καθρεφτισμός μας στο κάτοπτρο του χρόΝου καθώς οι πευκοβελόνες κέντούσαν ουτοπίες ποιημάτων πάνω στα σεντόνια των αναμνήσεων της Ζωής?....
Κάκια μου,
για να είμαι ειλικρινής (όπως πάντα εξάλλου :P ),
δεν είμαι καθόλου σίγουρος , για μένα τουλάχιστον,
ότι ζήσαμε ή για ό,τι ζήσαμε.
Στην προχωρημένη πια ηλικία μου, οι αναμνήσεις όσων έζησα
μπλέκονται με τις αναμνήσεις όσων φαντάστηκα
κεντώντας (όπως όμορφα το συμβολοποιείς)
στον καμβά του παρελθόντος ένα ενιαίο σχέδιο έτσι
που να μην ξέρω – και να μην έχει και σημασία στην τελική-
τι ανήκε στην κυρίως ειπείν πραγματικότητα και τι
στην ονειρική\ φαντασιακή υπερπραγματικότητα.
Κατά κάποιον τρόπο δικαιώνεται η -εν πολλοίς- σουρεαλιστική οπτική
την οποία κακώς θεωρώ ότι επέλεξα , μιας κι είναι σαφές ότι εκείνη
με επέλεξε (μην ξεχνάμε και τα βασικά: τα θηλυκά επιλέγουν :) )
Καλημέρα !
Δημοσίευση σχολίου