σήκω

ακούς ;

κάπου στο βάθος\ όχι πολύ μακριά\ μπερδεύονται

οι ερπύστριες με τις τρύπιες αναπνοές των μηχανών

οι σειρήνες των πυροσβεστικών και των ασθενοφόρων

οι χήνες και τα περιστέρια…

τα γρυλίσματα των νεάτερνταλ καλύπτουν τις κραυγές

και τον γδούπο της λιποθυμίας της άβουλης γενιάς

που αναθρέψαμε \ άβουλοι κι ανάξιοι κι εμείς

δεν ακούς ε; ούτε κι εγώ. ονειρεύομαι ξύπνιος. εφιάλτες.

στην περιφέρεια της ύβρεως φτάνουν αφράτες οι ειδήσεις\

τα δακρυγόνα \ πού και πού \ σκάνε εντός μόνο

σήκω. σήκω σου λέω\ να φύγουμε

αρκετά μας φιλοξένησε ο οίκος του πατρός\

δεν το χωράει ο νους πως θα περιμένουμε τον κλητήρα

\με τις μπουλντόζες\ να γκρεμίσει το αυθαίρετο κεραμίδι

που στέγασε τους συμβιβασμούς μας μέχρι τούδε

το νόμιμο σπίτι \το όνειρό μας \είναι εκεί έξω

στο δρόμο \ στις γραμμές των λεωφόρων

στο παγκάκι της πλατείας  [όχι της Κικής \ άλλο]

στη στάση του τρόλεϊ \ στην κολώνα της ΔΕΗ

κάτω απ’ τον πίνακα ανακοινώσεων του Δήμου \

στη στοά με τα εμπορικά και τα καφενεία

εκεί θα γελάμε \ θα παίζουμε \ θα τρωγοπίνουμε

εκεί θα κάνουμε έρωτα \θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας

εκεί θα ανταμώνουμε με τους δικούς και τους ξένους

όλη την ώρα \ χωρίς ρολόγια

κι όποιος σκεφτεί να μαγαρίσει τη μοίρα μας

αν του βαστάει \ ας κοπιάσει…

εκεί θα είμαστε. έτοιμοι. για όλα.

________________________________________