καιρό
μετά την εμπρόθετη δόση
τα σύκα
\ δυο παλάμες παρέκει\
στάζουν
γάλα και μέλι για τις σφήκες
που
βουίζουν εννέα όγδοα
περνώντας
τη γέφυρα \οι σκέψεις
παφλάζουν
\κονιορτός οι στιγμές\
κι όσα
βράχια γλιτώσαν τη θλίψη
ψιμυθιώνονται
φολίδες αλατιού
το
λιοπύρι ζεματίζει τον χαλκό
το κορμί
σου αντηχεί Βαλκάνια
κι εγώ
δεμένος πισθάγκωνα
ταλαντώνομαι
ακόμα \με τριχιά \
στον
ίσκιο ενός Σεπτέμβρη
χωρίς
επίθετο και διεύθυνση
4 σχόλια:
Το μυαλό μας πάντα χορεύει στο ρυθμό που εμείς έχουμε επιλέξει. (Ναι, είμαι φύση αισιόδοξη). Σταματά και αφουγκρασου. Η θλίψη ειναι μόνο ο αντίποδας της ευτυχίας. Το κενό μπορεί να στο αποδείξει.
με άλματα, άραγε, μεταφερόμαστε
απ' τη θλίψη στην ευτυχία ή
κάνουμε την περιφερειακή διαδρομή ;;;
(γεωγραφικό ανάλογο: ο Μαλιακός κόλπος)
το άλμα έχει αδρεναλίνη, έχει σασπένς
έχει εξοικονόμηση χρόνου, έχει κι άλλα.
η περιφερειακή διαδρομή όμως...
έχει εκείνη τη στάση (για καφέ, ας το πούμε έτσι)
στη μέση της διαδρομής μεταξύ των δύο αντι-πόδων
που ίσως να αξίζει όσο η Τροία, η διαδρομή
και η Ιθάκη μαζί !!!
(Το ποιος θα καλύπτει το "κενό\απόδειξη"
είναι θέμα συγκυριακό, θέμα στάσης !)
Καλλιμέρα !
;-)
Φωτιά στη μέση κι εσύ τριγύρω
Ή φωτιά τριγύρω
Τι νόημα έχει?
Χάλκινες αφηγήσεις
Πέτρινα ειδώλια
Κι εσύ να τρυπώνεις στ’ αυτί μου
Στα μάτια μου
Κάτω απ’ τα’ άσπρο νυχτικό μου
Ξαναζωντανεύοντας ροές
Ψάχνοντας διακλαδώσεις
Μέσα από ωδές
Ηδονικών σονέτων
Α, Εύη ...
σ' ευχαριστούμε που επιτέλους
αναρτήθηκε κι ένα ποίημα σε
τούτη την εσχατιά της μπλογκόσφαιρας !
υγ. ωραίο !!!
Δημοσίευση σχολίου